چرا برخی از حیوانات بعد از رابطه جنسی جفت خود را می خورند؟
چرا برخی از حیوانات بعد از رابطه جنسی جفت خود را می خورند؟ عمل آدمخواری جنسی ممکن است مانند یک داستان وحشتناک به نظر برسد اما در واقع این امر در مجموعه رفتاری چندین حیوان رخ می دهد .
همنوع خواری به خوردن تمام یا قسمتی از جفت در زمان خواستگاری یا جفت اطلاق می شود.
این رفتار می تواند مانند یک معمای تکاملی به نظر برسد: چرا تکامل رفتاری را ترجیح می دهد که منجر به مرگ همسر یا خود فرد شود؟
آدمخواری جنسی که پس از جفت گیری رخ می دهد در چندین بی مهره از جمله عنکبوتیان ، حشرات و سرپایان ثبت شده است . در برخی موارد، در یک گونه نادر است ، در حالی که در برخی دیگر بسیار رایج است.
مطالعه ای روی عنکبوت های پشت قرمز ( Latrodectus hasselti ) نشان داد که نرها در 65 درصد جفت گیری ها توسط ماده ها خورده می شوند.
در مشاهده یک هشت پا ، ماده ای جفت خود را خورد اما تنها پس از 13 بار جفت گیری با او. دانشمندان فکر می کنند که فراوانی آدم خواری جنسی بین گروه های وحشی و اسیر در یک گونه متفاوت است.
به طور کلی، آدم خواری جنسی شامل خوردن یک نر توسط یک ماده است. پاسخ نر در این تعامل می تواند به طور چشمگیری بین گونه ها متفاوت باشد.
به عنوان مثال، به نظر می رسد عنکبوت نر پشت قرمز داوطلبانه خود را قربانی می کند. یعنی بعد از جفت گیری خود را در قسمت دهان یک ماده قرار می دهد و در نتیجه خوردن او را برای او آسان می کند.
در مقابل، آخوندک غول پیکر نر آسیایی (یعنی آخوندک دعایی از گونه Hierodula membranacea ) به نظر می رسد تمام تلاش خود را می کند تا از خورده شدن خودداری کند.
از فاصله دور به پشت ماده می‌پرد و در زاویه‌ای قرار می‌گیرد که احتمال حمله را کاهش می‌دهد. چرا عنکبوت قرمز این کار را انجام نمی دهد؟
این یک سوال برای زیست شناسان تکاملی است که با بررسی اینکه چگونه یک رفتار برای موفقیت باروری فرد سود می برد، بررسی می کنند که چرا یک رفتار رخ می دهد.
برای رفتارهای جفت گیری، هزینه ها و منافع بین نر و ماده متفاوت است. ماده‌ها معمولاً با سرمایه‌گذاری انرژی و منابع زیادی برای تعداد محدودی از گامت‌های بزرگ (یعنی تخمک‌های خود) سود می‌برند، در حالی که نرها معمولاً با سرمایه‌گذاری انرژی و منابع خود برای انتشار به همان اندازه از گامت‌های ریز فراوان خود (یعنی اسپرم او) سود می‌برند. ) تا جایی که ممکن است.
با توجه به همنوع خواری جنسی، هزینه زیاد برای هر مرد واضح است، اما مزایای تکاملی هم برای او و هم برای همسرش مشخص نیست.
برای زنان، مصرف یک مرد احتمالاً مزایای تغذیه و انرژی اضافی را برای او فراهم می کند که می تواند به فرزندان منتقل شود.
مطالعات نشان داده‌اند که ماده‌ها در هنگام گرسنگی تمایل بیشتری به خوردن نر دارند و در برخی موارد، زنانی که نر می‌خورند، تخم‌های سنگین‌تری با تعداد فرزندان بیشتری تولید می‌کنند.
در مقابل، نرهایی که خورده می شوند، علیرغم پرداخت هزینه نهایی، ممکن است از راه های مختلفی سود ببرند. در نظر بگیرید که حدود 80 درصد از عنکبوت های نر پشت قرمز بدون اینکه فرصت جفت گیری و تولید نسل را داشته باشند می میرند.
در چنین شرایطی، 65 درصد احتمال مرگ در طول جفت گیری ممکن است از دیدگاه تناسب اندام تکاملی ارزش این خطر را داشته باشد.
همچنین، قربانی کردن بدن نر برای جفتش می‌تواند به این معنا باشد که ماده، فرزندان بیشتری تولید می‌کند یا فرزندان سخت‌تری تولید می‌کند که شانس بیشتری برای بقا دارند و تضمین می‌کند که ژن‌های او به نسل‌های بعدی تبدیل می‌شوند.
برخی از مطالعات نشان می دهد که اندازه بدن نر ممکن است مهم باشد، مردان بزرگتر نسبت به مردان کوچکتر غذای بیشتری ارائه می دهند.
علاوه بر این، آدم خواری جنسی ممکن است شانس نر را برای لقاح موفقیت آمیز تخمک های ماده افزایش دهد، فقط به این دلیل که ماده زمان بیشتری را با او می گذراند.
در برخی موارد، جفت گیری طولانی مدت اجازه می دهد تا اسپرم بیشتری منتقل شود و شانس لقاح افزایش یابد .
جفت گیری طولانی مدت می تواند به روش های دیگری نیز اتفاق بیفتد و نیازی به غذا خوردن ماده در نر نیست.
در برخی از گونه‌های مگس‌ها و سایر حشرات، سایر هدایای عروسی (از جمله غذای برگشت‌شده، ترشحات بزاق و اعضای منتخب بدن) نشان داده شده است که مدت جفت‌گیری را افزایش می‌دهند.
علاوه بر این، آدمخواری جنسی ممکن است رقابت اسپرم را بین مردی که خود را قربانی می کند و سایر مردانی که بعداً ظاهر می شوند کاهش دهد.
برخی از مطالعات نشان داده‌اند که ماده‌ها پس از مصرف شریک نر برای مدتی جفت نمی‌گیرند، و بنابراین، سایر نرهای بعدی کمتر در لقاح تخمک‌های ماده سهیم هستند.
