کشف مدارهای جدید روده و مغز برای میل به شکر و چربی
کشف مدارهای جدید روده و مغز برای میل به شکر و چربی -نتایج نشان می‌دهد که «یک یا دو ضربه» به سیستم پاداش مغز، احتمالاً مانع تلاش‌های رژیم غذایی می‌شود.
درک اینکه چرا ما در خوردن غذاهای ناسالم زیاده روی می کنیم یک معمای طولانی مدت بوده است. در حالی که می دانیم قدرت قوی غذا بر انتخاب های ما تأثیر می گذارد، مدار دقیق مغز ما در پشت این موضوع نامشخص است.
عصب واگ اطلاعات حسی داخلی را از روده به مغز درباره ارزش غذایی غذا می فرستد. اما، اساس مولکولی پاداش در مغز مرتبط با آنچه می خوریم به طور کامل درک نشده است.
مسیرهای میل به چربی و شکر آشکار شد
اکنون، مطالعه جدیدی که توسط تیمی از مرکز حواس شیمیایی مونل در Cell Metabolism منتشر شده است، سیم‌کشی عصبی داخلی را آشکار می‌کند، مسیرهای جدا از چربی و قند و همچنین یک نتیجه نگران‌کننده را آشکار می‌کند: ترکیب بیش از حد این مسیرها میل ما را به خوردن بیشتر تحریک می‌کند. بیشتر از حد معمول
دکتر Guillaume de Lartigue، دانشمند Monell، نویسنده اصلی این مطالعه گفت: “غذا تقویت کننده نهایی طبیعت است.”
اما اینکه چرا چربی ها و قندها به خصوص جذاب هستند، یک معما بوده است. ما اکنون متوجه شده‌ایم که سلول‌های عصبی در روده به جای سلول‌های چشایی در دهان، محرک کلیدی هستند.
ما متوجه شدیم که مسیرهای مجزای روده-مغزی توسط چربی ها و قندها به کار گرفته می شود و توضیح می دهد که چرا این دونات می تواند بسیار غیرقابل مقاومت باشد.
در نهایت، این تحقیق بینش‌هایی را در مورد اینکه چه چیزی رفتار خوردن «با انگیزه» را کنترل می‌کند، نشان می‌دهد که تمایل درونی ناخودآگاه برای مصرف رژیم غذایی سرشار از چربی و شکر، پتانسیل مقابله با تلاش‌های رژیم غذایی را دارد.
فناوری پیشرفته ارتباطات روده و مغز را آشکار می کند
این تیم از فناوری پیشرفته برای دستکاری مستقیم نورون های چربی یا قند در سیستم عصبی واگ استفاده کردند و نشان دادند که هر دو نوع نورون باعث ترشح دوپامین در مرکز پاداش مغز در موش می شوند.
آنها دو مسیر اختصاصی عصب واگ را کشف کردند: یکی برای چربی ها و دیگری برای قندها.
این مدارها که از روده منشا می گیرند، اطلاعاتی را در مورد آنچه که خورده ایم به مغز منتقل می کنند و زمینه را برای هوس ها فراهم می کنند.
برای تعیین اینکه چگونه چربی ها و قندها بر مغز تأثیر می گذارند، تیم اعصاب واگ روده را با نور تحریک کردند.
این به نوبه خود، موش ها را وادار کرد که به طور فعال به دنبال محرک هایی باشند، در این مورد غذا، که این مدارها را درگیر می کند.
نتایج نشان داد که قند و چربی توسط نورون‌های مجزای عصب واگ حس می‌شوند و مدارهای پاداش موازی اما متمایز را برای کنترل تقویت مواد مغذی خاص درگیر می‌کنند.
تاثیر ترکیب چربی ها و قندها
اما داستان به همین جا ختم نمی شود. این تیم همچنین دریافت که فعال کردن همزمان مدارهای چربی و قند باعث ایجاد یک هم افزایی قدرتمند می شود.
دی لارتیگ گفت: «این مانند یک ضربه یک یا دو به سیستم پاداش مغز است. حتی اگر کل کالری مصرف شده در قند و چربی ثابت بماند، ترکیب چربی ها و قندها منجر به ترشح دوپامین بیشتر و در نهایت پرخوری در موش ها می شود.
این یافته روشن می کند که چرا رژیم گرفتن می تواند اینقدر چالش برانگیز باشد.
مغز انسان ممکن است به طرز ماهرانه‌ای برنامه‌ریزی شده باشد تا بدون توجه به تلاش‌های آگاهانه برای مقاومت، به دنبال ترکیبات پرچرب و قندی باشد.
دی لارتیگ گفت: “ارتباط بین روده و مغز ما در زیر سطح هوشیاری اتفاق می افتد.” ما ممکن است بدون اینکه متوجه باشیم هوس این نوع غذاها را داریم.
پیامدهای آینده و استراتژی های ضد چاقی
این تیم پیش بینی می کند که این خط از تحقیقات امیدی برای توسعه آینده استراتژی ها و درمان های ضد چاقی ایجاد می کند.
هدف قرار دادن و تنظیم مدارهای پاداش روده-مغز می تواند رویکرد جدیدی برای مهار عادات غذایی ناسالم ارائه دهد.
دی لارتیگ گفت: “درک نمودار سیم کشی انگیزه ذاتی ما برای مصرف چربی ها و قندها اولین گام برای سیم کشی مجدد آن است.”
“این تحقیق احتمالات هیجان انگیزی را برای مداخلات شخصی باز می کند که می تواند به افراد کمک کند تا انتخاب های سالم تری داشته باشند، حتی زمانی که با رفتارهای وسوسه انگیز مواجه می شوند.”
مرجع: «مدارهای مجزای روده-مغزی برای تقویت چربی و قند برای ترویج پرخوری ترکیب می شوند» توسط مولی مک داگل، آلن دی آرائوجو، آرشدیپ سینگ، مینگسین یانگ، ایزدورا براگا، وینسنت پایل، ربکا مندز-هرناندز، ماکارنا ورگارا، لورن. ، آبیشک گور، آبیشک شارما، نیکیل اورس، براندون وارن و گیوم دی لارتیگ، 18 ژانویه 2024، متابولیسم سلولی .
DOI: 10.1016/j.cmet.2023.12.014
