چرا کودک شما عصبانی و پرخاشگر است؟
چرا کودک شما عصبانی و پرخاشگر است؟ برای درک این موضوع ابتدا باید انواع خشونت را بشناسیم.
خشونت ممکن است آن طور که تصور می شد فقط فیزیکی نباشد.
انواعی مانند خشونت کلامی، خشونت عاطفی و خشونت جنسی وجود دارد.
گرایش کودکان به خشونت را می توان از رفتار آنها نسبت به اطرافیان به ویژه دوستانشان فهمید.
این را می توان با رفتارهایی مانند عصبانی شدن شدید در هنگام اشتباه، واکنش غیر ضروری، توهین، پرتاب چیزی، هل دادن یا توهین کردن یک دوست متوجه شد.
البته ضربه مستقیم و لگد از مصادیق خشونت فیزیکی است که بارزترین انواع خشونت است.
مدیریت خشم و گرایش به خشونت در کودکان
چگونه می توانیم تمایل به خشونت در کودکان را درک کنیم؟
برای درک این موضوع ابتدا باید انواع خشونت را بشناسیم.
خشونت ممکن است آن طور که تصور می شد فقط فیزیکی نباشد.
انواعی مانند خشونت کلامی، خشونت عاطفی و خشونت جنسی وجود دارد.
گرایش کودکان به خشونت را می توان از رفتار آنها نسبت به اطرافیان به ویژه دوستانشان فهمید.
این را می توان با رفتارهایی مانند عصبانی شدن شدید در هنگام اشتباه، واکنش غیر ضروری، توهین، پرتاب چیزی، هل دادن یا توهین کردن یک دوست متوجه شد.
البته ضربه مستقیم و لگد از مصادیق خشونت فیزیکی است که بارزترین انواع خشونت است.
عواملی که کودکان را به سمت خشونت سوق می دهد چیست؟
همچنین باید بر تفاوت خشونت و پرخاشگری تاکید کرد.
پرخاشگری یک انگیزه است و خشونت بازتاب پرخاشگری در رفتار است.
احساس خشم باعث افزایش رفتار پرخاشگرانه می شود.
ممکن است دلایل زیادی وجود داشته باشد که پرخاشگری و عصبانیت ما را به عنوان یک انگیزه افزایش دهد. مهمترین چیز احساس ناامیدی است.
نداشتن آنچه می خواهیم، مسدود شدن، انجام ندادن آنچه می خواهیم. رفتار خشونت آمیز را می توان به عنوان یک رفتار آموخت.
خشونت را از رفتار اطرافیانمان نیز یاد می گیریم.
اگر بزرگسالان اطراف کودکان از خشونت به عنوان راهی برای حل مشکلات خود استفاده کنند، کودکان می توانند از این خشونت به عنوان الگو استفاده کنند.
کودکان بیشتر از آنچه در تلویزیون تماشا می کنند و بازی های خشونت آمیزی که در رایانه انجام می دهند، درباره خشونت می آموزند و با الگو گرفتن آن را تمرین می کنند.
مطالعات علمی نشان داده است که کودکان به طور مستقیم تصاویر خشونت آمیز یا افراد خشن را مشاهده و الگو می کنند و آنها را برای دوستان خود به کار می برند.
مشخص شده است که هر نوع خشونتی را که تماشا می کند، همان خشونت را به دوستانش وارد می کند.
چرا کودک شما عصبانی و پرخاشگر است؟
چگونه از احساس خشونت در کودک جلوگیری کنیم؟
خشم یا افسردگی پشت رفتار خشونت آمیز کودکان نهفته است.
وقتی بچه ها عصبانی می شوند و نمی توانند این هیجان را ابراز کنند، به خشونت متوسل می شوند.
در مواردی که بر روانشناسی کودکان تأثیر منفی می گذارد، کودک علائم افسردگی را به عنوان رفتار پرخاشگرانه نشان می دهد.
بررسی علت این پرخاشگری و فرصت دادن به کودک برای ابراز احساسات به ما کمک می کند از رفتار پرخاشگرانه کودک جلوگیری کنیم.
چه کودکان به دلیل عصبانیت یا افسردگی پرخاشگرانه رفتار کنند، باید از حمایت درمانی متناسب با سن برخوردار شوند.
بازی درمانی این حمایت را برای کودکان خردسال فراهم می کند.
آیا آسیب های وارد شده در دوران کودکی بر وضعیت افرادی که در آینده تمایل به خشونت دارند تأثیر دارد؟
دوران کودکی برای رشد و سلامت روان کودک بسیار مهم است.
اتفاقی که در این دوره می افتد می تواند باعث ایجاد زخم های عمیق در کودک شود.
اگر کودک در محیطی خشن بزرگ شده باشد، ممکن است با الگو گرفتن از فرد خشن تبدیل به فردی خشن شود.
به عنوان مثال، کودکی که خشونت خانگی را تجربه می کند، ممکن است پدر خشن خود را الگو قرار دهد و در آینده علیه همسرش از خشونت استفاده کند.
از آنجایی که آسیب های شدید عموماً بر سلامت روان و شخصیت تأثیر می گذارد، ممکن است شخصیت تهاجمی ایجاد شود.
بنابراین، درمان به موقع تروما بسیار مهم است.
چرا کودک شما عصبانی و پرخاشگر است؟
چگونه کودکی را که مورد خشونت قرار می گیرد درک کنیم؟
خشونت موضوع بسیار دشواری است. به خصوص چه کودک و چه مادری که مورد خشونت خانگی قرار می گیرد، ترجیح می دهند این وضعیت را به عنوان راز خانواده حفظ کنند.
بنابراین انجام تحقیقات علمی در این زمینه دشوار است. اگر کودک به طور ناگهانی شروع به تجربه خشونت کند، رفتار او شروع به تغییر می کند.
به عنوان مثال، یک کودک بسیار شاد و پرحرف شروع به ناراحتی و گوشه گیری می کند.
کودکانی که در معرض خشونت قرار می گیرند، شکننده، ساکت هستند و اعتماد به نفس پایینی دارند.
گاهی اوقات، کودکانی هستند که برعکس این موضوع هستند و ممکن است برای پنهان کردن اینکه تحت خشونت قرار می‌گیرند، برای اینکه قوی‌تر به نظر برسند، پرخاشگرانه‌تر عمل می‌کنند.
موقعیت های خشونت را می توان از روی کبودی روی کودک به صورت بصری درک کرد.
توصیه شما به والدین برای کمک به کودکانی که گوشه گیر هستند و مشکلات خود را با آنها درمیان نمی گذارند، انجام دهند تا احساسات خود را با آنها در میان بگذارند؟
تربیت فرزندان در شرایط امروزی واقعاً مهارت، صبر و تلاش زیادی می خواهد.
بنابراین، اول از همه به همه والدین تبریک می گویم که جسارت پدر و مادر شدن را دارند.
در محیط امروزی که روابط سخت‌تر، بیگانه‌تر و مجازی‌تر می‌شود، روابط با فرزندان جایگاه بسیار مهمی دارد.
آنها باید رابطه اعتماد خوبی با فرزندان خود برقرار کنند. برای ایجاد این امر، آنها باید فعالیت هایی را با هم انجام دهند.
در صورت امکان، ساعت‌ها برای گپ زدن به تنهایی و بدون تلفن، تلویزیون، رایانه شخصی و سایر دستگاه‌های فناوری وجود دارد.
اگر مشکلات ارتباطی دارند، باید با دریافت پشتیبانی حرفه ای بر آنها غلبه کنند.
اگر کودک خود را در اتاق خود حبس می کند و چیز زیادی با خانواده شریک نمی شود، خانواده باید حتما حمایت شوند.
کودک ممکن است با دوستانش مشکل داشته باشد و این موضوع را برای خودش نگه می دارد و به طور فزاینده ای گوشه گیر و افسرده می شود.
در این صورت عملکرد مدرسه کاهش می یابد، در خانه منزوی می شود، با دوستانش ارتباط برقرار نمی کند و ممکن است با والدینش رفتار پرخاشگرانه داشته باشد.
رفتار خشونت آمیز در مدارس و علت آن چیست؟
اگر کودکی در معرض خشونت باشد، چه از سوی بزرگسالان و چه از سوی همسالان، مستعد رفتارهای خشونت آمیز است.
به عبارت دیگر، همانطور که کودکی که مورد خشونت قرار می‌گیرد آزارگر می‌شود، کودکی که مورد آزار قرار می‌گیرد پس از مدتی تبدیل به آزارگر می‌شود.
به همین دلیل رفتارهای خشونت آمیز در مدارس نیز رو به افزایش است.
چرا کودک شما عصبانی و پرخاشگر است؟
چگونه از تمایلات خشونت آمیز در کودکان جلوگیری کنیم؟
” بودن یا نبودن، مسئله این است .”
دعوای ما برای هستی از زمانی شروع می شود که بچه کوچک هستیم.
نوزادان گاهی وقتی قاشق‌هایشان را از روی صندلی پایین می‌اندازند و از آنها مراقبت می‌کنند وجودشان را احساس می‌کنند و گاهی وقتی می‌بینند که می‌توانند اطرافیانشان را به زیباترین شکل‌هایشان بخندانند.
آنها به جای مثبت یا منفی بودن واکنشی که دریافت می کنند، بر دریافت واکنش تمرکز می کنند.
کودکی که فکر می کند به اندازه کافی مورد توجه قرار نمی گیرد، رفتارهایی را نشان می دهد که بیشترین واکنش را نشان می دهد.
بچه‌ها گاهی وقتی جلوی آنها گرفته می‌شود ، وقتی عصبانی می‌شوند چون به خواسته‌شان نمی‌رسند ، پرخاشگر می‌شوند و حتی کمی جلوتر می‌روند و به محیط خود آسیب می‌زنند.
ممکن است شاهد باشید که کودکان، به خصوص در سنین 2 تا 3 سالگی، نسبت به یکدیگر، اسباب بازی ها یا اشیاء اطراف خود خشونت می کنند.
در واقع پرخاشگری یک انگیزه کاملاً غریزی است اگر کودک مشکل سلامتی نداشته باشد که می تواند باعث آن شود .
پس خودتان را به خاطر رفتار پرخاشگرانه فرزندتان سرزنش نکنید.
در گذشته، اجداد ما برای زنده ماندن به این انگیزه ها نیاز داشتند.
با این حال، در شرایط امروز، برای اینکه در کنار هم شاد، آرام و امن زندگی کنیم، نیاز به همدلی و تحمل داریم نه پرخاشگری.
به خصوص زمانی که خشونت بسیار خارج از کنترل است، می‌توانیم با تربیت فرزندان خود به دور از خشونت، پایه‌های جهانی بدون خشونت را بنا کنیم.
چرا کودک شما عصبانی و پرخاشگر است؟
برای جلوگیری از روی آوردن کودکان به خشونت چه کنیم؟
از خشونت استفاده نکنید!
کودکان تقریباً همه چیز را با تقلید یاد می گیرند. بنابراین، رفتاری که با آنها دارید، آنها نیز با شما و محیط اطرافشان رفتار خواهند کرد.
بنابراین، از خشونت علیه فرزندان خود استفاده نکنید، حتی اگر خفیف باشد. کودکانی که در معرض خشونت قرار می‌گیرند هم آسیب‌های جبران‌ناپذیری را تجربه می‌کنند و هم استفاده از خشونت را یاد می‌گیرند.
جلوی فرزندتان بحث نکنید و اگر این کار را کردید، مشکل را به شیوه ای آشتیانه حل کنید تا فرزندتان آن را ببیند.
مدل های نقش را بررسی کنید!
کودک شما ممکن است به دنبال یک شخصیت در یک بازی کامپیوتری، یک کودک بزرگتر یا یک قهرمان کارتونی باشد.
اطمینان حاصل کنید که فرزندتان در چیزی که تماشا می کند یا اطرافش الگوی پرخاشگری نیست.
پرخاشگری را تایید نکنید!
رفتار پرخاشگرانه کودک با گفتن این جمله توضیح داده می شود: «این یک مرد است. ” ، “نگذارید به خود ظلم شود.
با گفتن تایید نکنید. کودکی که امروز برای محافظت از خود از خشونت استفاده می کند، ممکن است فردا برای شکنجه شخص دیگری بدون دلیل از خشونت استفاده کند.
انرژی خود را آزاد کنید!
کودکان همچنین ممکن است مستعد خشونت باشند زیرا نمی توانند انرژی خود را به اندازه کافی تخلیه کنند.
اگر فرصت کافی برای دویدن و بازی کودکتان فراهم کنید، رفتار آرام و متعادل‌تری از خود نشان می‌دهد.
در واقع، اگر به بازی فرزندتان بپیوندید، دیگر نیازی به تلاش او برای جلب توجه شما نیست.
با پرخاشگری مدیریت نکنید!
اگر کودک شما پرخاشگر شود و شما فوراً به دلیل ترس از فشار اطرافیان یا به دلیل اینکه نمی خواهید فرزندتان را ناراحت کنید، آنچه را که می خواهد انجام دهید، کودک برای رسیدن به خواسته اش همچنان رفتار پرخاشگرانه از خود نشان می دهد.
نسبت به چنین رفتاری بیش از حد واکنش نشان ندهید، صبر کنید تا کودک با جلوگیری از آسیب رساندن به خود و اطرافیانش آرام شود و زمانی که آرام شد، به همراه دلایلش به صورت ساده توضیح دهید که رفتار او را تایید نمی کنید. راهی که کودک بتواند آن را درک کند.
اگر به کودک دیگری آسیب می رساند، به کودک مهاجم بگویید رفتار او درست نیست و سپس مراقب کودکی باشید که به او آسیب رسانده است.
بنابراین، کودک شما می‌آموزد که نمی‌تواند توجه را به خود جلب کند یا حتی علاقه خود را از دست بدهد.
همدلی را بیاموزیم!
کودکان ممکن است در درک زمانی که دیگران آسیب می بینند مشکل داشته باشند. سعی کنید توضیح دهید که رفتار آنها ممکن است به دیگران آسیب برساند یا به خودش آسیب برساند.
“اگه تو همچین موقعیتی بودی چه حسی داشتی؟ تمرینات احساسی را با سوالاتی مانند ” انجام دهید.
حالات مختلف شخصیت ها را در عکس ها یا نقاشی ها نشان دهید، بپرسید چه احساسی دارند، چرا ممکن است چنین احساسی داشته باشند و در مورد آن صحبت کنید.
مسئولیت بدهید!
برای افزایش بلوغ اجتماعی کودک، مسئولیت ها و وظایفی را به او بسپارید که بتواند انجام دهد.
اینها می توانند کارهای کوچکی باشند که کودک می تواند بدون آسیب رساندن به خودش انجام دهد.
وقتی او کاری را که مسئولیتش را بر عهده دارد به پایان رساند، از رفتار مثبت او در حین انجام آن قدردانی کنید.
به طور خلاصه، اگر نمی خواهید فرزندتان تحت کنترل احساساتش باشد، باید به او آموزش دهید که احساساتش را مدیریت کند.
به ویژه، فردی که مدیریت خشم را یاد نگرفته است، با وجود اینکه درست می‌گوید، در طول زندگی اشتباه میکند، نمی‌تواند تصمیمات سالم بگیرد و نمی‌تواند زندگی خود را به درستی هدایت کند.
من فکر می کنم همه چیز به بودن یا نبودن نیست. چگونه بین بودن و نبودن زندگی می کنید.
فرزندان ما سنگ بنای جامعه و آینده هستند.
به همین دلیل است که بیایید با فرزندان خود شروع کنیم تا جامعه بدون خشونت را ایجاد کنیم که آرزوی آن را داریم.
