پنج ویژگی برتر پرندگان
پنج ویژگی برتر پرندگان – مشخصات شناسایی خاصی، انواع مختلف پرندگان را از سایر طبقات حیوانات متمایز می کند.
پنج ویژگی مهم متمایز پرندگان عبارتند از:
پر
همه گونه های پرندگان دارای پر هستند که در واقع فلس های بسیار تکامل یافته هستند.
در واقع، پرندگان بر روی پاهای خود فلس دارند – واضح ترین یادآوری رابطه نزدیک آنها با خزندگان.
همانطور که در بالا ذکر شد، پر در هیچ کلاس دیگری از حیوانات یافت نمی شود.
مانند ناخن و موی انسان، پرها نیز از کراتین ساخته شده اند.
آنها اهداف مختلفی را دنبال می کنند، از ارائه گرما گرفته تا کمک به توانایی پرواز.
بیشتر گونه های پرندگان یک یا دو بار در سال پرهای خود را می ریزند یا پوست اندازی می کنند.
پرهای کانتور به پرندگان کمک می کند تا به طور موثر پرواز کنند و شکل بدنی صاف ایجاد کنند.
پرهای نرم و کرکی گرما را ایجاد می کنند.
پرهای پرواز که بر روی بال ها و دم یافت می شوند، باعث ایجاد بال می شوند.
پرندگان نر نیز اغلب از پرهای خود برای جذب جفت استفاده می کنند.
بال
بالها ویژگی اصلی پرندگان است، اما در انواع دیگر حیوانات نیز یافت می شود.
به عنوان مثال، خفاش ها پستانداران پرنده هستند با بال، و بسیاری از انواع حشرات دارای بال هستند.
ماهیچه های قوی در قفسه سینه به حرکت بال ها کمک می کند و امکان پرواز را فراهم می کند.
بدن پرنده به طور خاص منحنی است تا بال ها را بلند کند.
شکل های مختلف بال، بسته به گونه، مزایای متفاوتی را ارائه می دهند.
به عنوان مثال، بال هایی که نوک تیز و باریک دارند، سرعت بیشتری را امکان پذیر می کنند.
بال‌هایی که بلندتر از عرض آنها هستند، پرواز طولانی‌مدت را برای پرندگان آسان‌تر می‌کنند.
بال های بیضی شکل و یکنواخت، که بیشتر در پرندگان آوازخوان یافت می شوند، امکان حرکت کوچک و سریع را فراهم می کنند.
انواع مختلفی از پرندگان قادر به شنا هستند، مانند پنگوئن و پافین، داشتن بال هایی که به شکل باله هستند.
منقار
همه گونه های پرندگان دارای منقار یا نوک هستند – غلظت استخوانی که توسط لایه هایی از کراتین احاطه شده است.
شکل منقار پرنده سرنخ های قوی در مورد عادات غذایی آن ارائه می دهد.
اگرچه برخی از گونه‌های پرندگان دارای تومیا، برآمدگی‌های تیز در امتداد لبه‌های منقار خود هستند، اما هیچ‌کدام دندان واقعی ندارند.
بنابراین منقار نقش مهمی در تغذیه دارد. به عنوان مثال، پرندگانی که عمدتاً از دانه ها استفاده می کنند، منقاری قوی و مخروطی شکل دارند.
اردک ها، غازها و انواع دیگر پرندگان آبزی دارای منقار پهن و مسطح هستند که به آنها کمک می کند تا غذا را از آب جدا کنند.
پرندگان گوشتخوار مانند جغدها و شاهین ها منقارهای تیز و قلابی دارند که از آن برای آسیاب کردن، پاره کردن و پاره کردن طعمه خود استفاده می کنند.
تخم مرغ
تخم گذاری یکی دیگر از خصوصیات است که در همه پرندگان یا اعضای کلاس Aves مشترک است.
با این حال، منحصر به این دسته از حیوانات نیست، زیرا خزندگان، ماهی، دوزیستان و حشرات نیز همگی تخم می گذارند.
تخم پرندگان دارای پوسته سختی است که بیشتر از کلسیم ساخته شده است.
لایه ای از مخاط سخت شده به حفظ آنها کمک می کند.
در داخل تخم مرغ، جنین از زرده و سفیده تخم مرغ که به آلبومین معروف است، تغذیه می کند.
اکثریت قریب به اتفاق گونه های پرندگان برای تخم های خود لانه می سازند و تا زمانی که قادر به مراقبت از جوجه های جوجه ریزی شوند، به مراقبت از آنها ادامه می دهند.
در بیشتر گونه ها، هم نر و هم ماده نقش مهمی در مراقبت از جوان دارند.
تقریباً همه گونه های پرندگان تخم های خود را جوجه کشی می کنند.
استثناها شامل مگاپودها یا سازندگان تپه هستند که به منابع گرمای خارجی مانند پوشش گیاهی در حال پوسیدگی و انگل های مولد متکی هستند.
دومی، از جمله فاخته ها و پرندگان گاو، ترجیح می دهند تخم های خود را در لانه های پرندگان دیگر بگذارند.
برخی از پرندگان، مانند مورها و گونه‌های خاصی از پنگوئن‌ها، اصلاً از لانه استفاده نمی‌کنند، در عوض تخم‌ها را در طول جوجه‌کشی روی پای خود قرار می‌دهند.
دوره کمون بسته به گونه از 11 تا 80 روز متغیر است.
به مجموعه ای از تخم ها که در یک زمان گذاشته می شود، کلاچ می گویند.
از یک تا 20 تخم یا بیشتر ممکن است در یک کلاچ پیدا شود.
برخی از پرندگان در تخمگذاری مشخصی شرکت می کنند، به این معنی که در هر کلاچ تعداد یکسانی تخم می گذارند.
بیشتر پرندگان در تخمگذاری نامشخص شرکت می کنند، به این معنی که تعداد در هر کلاچ متفاوت است.
اسکلت
گونه های بدون پرواز پرندگان استخوان های سنگینی دارند که از مغز استخوان پر شده است.
پرندگانی که قادر به پرواز هستند – به عبارت دیگر، اکثر پرندگان – اسکلت های سبک وزنی دارند که از استخوان های توخالی تشکیل شده است.
اسکلت‌های آنها دارای استخوان‌های جوش‌خورده زیادی است، از جمله استخوان‌های ترقوه، که به آنها کمک می‌کند تا بال‌های خود را به طور موثر در طول پرواز محکم کنند.
پرندگان دارای استخوان سینه یا جناغ بزرگی هستند که نقاط محکمی برای اتصال عضلات بال ها ایجاد می کند.
انواع قابل توجه پرندگان
امروزه بیش از 10400 گونه مختلف پرنده در جهان وجود دارد.
در سراسر آمریکای شمالی و آمریکای جنوبی، بیش از 4400 گونه از کلاس Aves تقریباً 2700 گونه مختلف در آسیا و حدود 2300 گونه دیگر در آفریقا.
بیش از 500 گونه در اروپا در غرب کوه های اورال و بیش از 700 گونه در روسیه یافت می شود.
کاستاریکا یکی از بالاترین غلظت گونه های پرنده را دارد – تقریباً 800.
برخی از قابل توجه ترین انواع پرندگان عبارتند از:
- پرندگان شکاری – این گروه از بیش از 300 گونه پرنده شامل عقاب، شاهین، عقاب، شاهین و < تشکیل شده است.کرکس
- درنای تاجدار – این گروه، که شامل کوت و ریل است، دارای بیش از 200 گونه است.
- پرندگان بازی – شاید شناخته شده ترین نوع پرنده، پرندگان بازی شامل مرغ، بوقلمون ، بلدرچین و مگا پاد. تقریباً 250 گونه پرنده شکار در جهان وجود دارد.
- حواصیل و لک‌لک – بیش از 100 گونه در این گروه یافت می‌شود که شامل مرغ مینا، قاشق و لک‌لک می‌شود.
- مرغ مگس خوار و سوئیفت – کوچکترین دسته پرندگان، این گروه شامل بیش از 400 گونه مختلف است.
- شترمرغ – شترمرغ، معروف ترین پرنده بدون پرواز، همچنین تنها گونه در جنس خود است. همچنین دارای تمایز به عنوان یکی از بزرگترین پرندگان است.
- جغدها – یکی دیگر از انواع مهم پرندگان جغد است. بیش از 200 گونه جغد در سراسر جهان وجود دارد.
- طوطی ها و کاکادوها – این گروه رنگارنگ شامل ماکائو، کاکوتی ها و طوطی ها، از بیش از 350 گونه تشکیل شده است. آنها معمولاً به عنوان حیوانات خانگی نگهداری می شوند.
- پنگوئن ها – تقریباً 20 گونه از این پرنده بدون پرواز در جهان وجود دارد.
- پرنده‌های پرنده – همچنین به عنوان رهگذران شناخته می‌شوند، این گروه شامل بیش از 5000 گونه است که آن را به بزرگترین و متنوع‌ترین گونه تبدیل می‌کند. انواع متداول پرندگان نشسته عبارتند از: کلاغ، پرستو، گیسو، فنچ، گنجشک، چرمی، سار و لارک.
- کبوتر و کبوتر – این گروه شامل بیش از 300 گونه پرنده است. کبوتر برای ارسال پیام برای انسان ها مشهور است و از زمان رومیان به این شکل استفاده می شده است. آنها همچنین در طول جنگ جهانی اول و دوم و جنگ کره مورد استفاده قرار گرفتند.
- پرندگان ساحلی – بیش از 350 گونه در این گروه یافت می شود که شامل ماسه زار، درنا، صدف شکار و مرغ دریایی می شود.
- پرندگان آبزی – اردک، غازها، قو و بسیاری پرندگان دیگر به این گروه تعلق دارند که شامل بیش از 150 گونه است.
- دارکوب و توکان – این گروه که به خاطر منقار متمایزشان شناخته شده است، از بیش از 400 گونه تشکیل شده است.
تکامل انواع مختلف پرندگان
تکامل پرندگان برای قرن‌ها موضوع مورد بحث بوده است.
امروزه، رایج‌ترین نظریه، فرضیه اجداد تروپود، بر این باور است که پرندگان از دایناسورهای تروپود در طول دوره ژوراسیک تکامل یافته‌اند که بین 165 میلیون و 150 سال اتفاق افتاد. میلیون سال پیش.
دایناسورهای تروپود دایناسورهای دو پا بودند و تی رکس در ردیف آنها قرار دارد.
قدیمی‌ترین پرنده‌ای که در تاریخ فسیلی وجود داشت، archaeopteryx، ترکیبی بین پرنده و دایناسور بود.
بال های پر مانند پرنده داشت اما دندان های تیز و دمی بلند و استخوانی مانند دایناسور داشت.
این و انواع دیگر پرندگان اولیه به سرعت در دوره های ژوراسیک و کرتاسه متنوع شدند.
آنها به سرعت به پروازهای توانا تبدیل شدند و سرعت رشد بسیار سریعی از خود نشان دادند.
با این حال، جمعیت آنها توسط رویداد بزرگ انقراض که دایناسورها را به طور کامل نابود کرد، از بین رفت.
پس از آن زمان، پرندگان مدرن با سرعت انفجاری متنوع شدند و اکنون بیش از 10000 گونه مختلف در سراسر جهان وجود دارد.
