هوش مصنوعی می تواند پیش بینی کند که قرار ملاقات شما چگونه بوده است
هوش مصنوعی می تواند پیش بینی کند که قرار ملاقات شما چگونه بوده است – برنامه های کاربردی مبتنی بر هوش مصنوعی آنقدر توسعه یافته اند که حتی می توانند در مورد نحوه قرار ملاقات‌ها یشان در آینده به مردم بازخورد بدهند.
وقتی به نحوه انجام مصاحبه فکر می کنید، ممکن است مبهوت شوید و نتوانید به طور کامل استنباط کنید.
برای حل این وضعیت، محققانی که به مطالعات علمی و هوش مصنوعی متوسل شده اند، مطالعه جدیدی را با تمرکز بر همگام سازی فیزیکی انجام داده اند.
بر اساس مطالعه منتشر شده در مجله IEEE Transactions on Affective Computing، هوش مصنوعی می تواند جنبه های یک مکالمه را بر اساس فیزیولوژی افراد شناسایی کند.
این پیش بینی ها که حاوی 75 درصد دقت هستند، برای آینده اهمیت زیادی دارند.
بر اساس مطالعه ای که توسط مهندسان دانشگاه سینسیناتی انجام شد، حتی ممکن است در آینده بفهمید که اولین قرار ملاقات شما با یک برنامه کاربردی چگونه بوده است.
با استفاده از داده های پیشرفته از فناوری های پوشیدنی که تنفس، ضربان قلب و تعریق را اندازه گیری می کنند، رایانه ها برای تعیین نوع مکالمه ای که دو نفر صرفاً بر اساس پاسخ های فیزیولوژیکی دارند، آموزش دیده اند.
محققان با اندازه گیری پاسخ های ضربان قلب، تنفس و سایر سیستم های عصبی خود مختار، که به عنوان هماهنگ سازی فیزیولوژیکی شناخته می شوند، موقعیت هایی را بررسی کردند که در آن دو نفر در یک مکالمه عمیق شرکت می کردند یا در یک کار با یکدیگر همکاری نزدیک داشتند.
وسنا نواک، یکی از نویسندگان این مطالعه و دانشیار، می‌گوید که افراد حتی زمانی که در Zoom صحبت می‌کنند به همگام‌سازی فیزیولوژیکی می‌رسند.
محققان با آموزش هوش مصنوعی در مورد چگونگی تشخیص جنبه‌های یک مکالمه بر اساس فیزیولوژی شرکت‌کنندگان، موفقیت را در چهار سناریو مختلف مکالمه مشاهده کردند.
هوش مصنوعی قادر بود چهار سناریو مختلف گفتار را با دقت 75 درصد به درستی تشخیص دهد.
در اولین تحقیق از نوع خود، دانشجوی دکترا ایمان چاترجی بیان می‌کند که یک کامپیوتر می‌تواند بازخورد صادقانه‌ای درباره تاریخ یا خودتان به شما بدهد.
چاترجی حتی می‌گوید: « کامپیوتر می تواند تشخیص دهد که شما خسته کننده هستید یا خیر ».
نسخه اصلاح‌شده سیستم توسعه‌یافته می‌تواند میزان علاقه طرف مقابل را هنگام گپ زدن، میزان سازگاری دو نفر و میزان مشارکت طرف مقابل در گفتگو را اندازه‌گیری کند.
Chatterjee گفت: “نتایج قطعا تصادفی نیستند، ما فقط زمانی که آن را اندازه گیری می کنیم متوجه همگام سازی فیزیولوژیکی می شویم، اما احتمالا سطح هماهنگی بهتری ایجاد می کند.”
از سوی دیگر، پیش از این مطالعات بسیار مهمی در مورد “همگام سازی فیزیولوژیکی” انجام شده است.
مطالعات نشان می‌دهد که دو نفر چقدر می‌توانند برای انجام یک کار با هم کار کنند.
نواک با تاکید بر اهمیت این روش که حتی می توان از آن برای تعیین ارتباط بیمار با پزشکش استفاده کرد ، گفت: این جنبه از پردازش اطلاعات هیجانی پتانسیل بالایی در ارائه بازخورد به موقع برای مربیان، درمانگران و حتی مبتلایان به اوتیسم دارد .
به کامپیوتر آموزش داده شد که چگونه چهار نوع گفتار را بر اساس پنج شاخص فیزیولوژیکی تشخیص دهد.
تنفس قفسه سینه و بینی، نوار قلب، هدایت پوست و دمای پوست محیطی.
اگرچه این اندازه‌گیری‌ها به خودی خود چیز زیادی در مورد روابط بین فردی نمی‌گویند، اما هر سیگنال فیزیولوژیکی را می‌توان به صورت آماری مدیریت کرد و وقتی تفسیر شد، می‌تواند نتایجی را ارائه دهد.
در این آزمایش که شامل 16 زوج بود، آنها در مورد موضوعات احتمالی که در مورد آنها به توافق برسند و موضوعاتی که هرگز در مورد آنها توافق نخواهند کرد بحث کردند، قبل از اینکه در چهار گفتگو مختلف شرکت کنند.
– یک مکالمه مثبت که در آن آنها با خوشحالی در مورد موضوعی صحبت می کنند که در مورد آن نظر مشابهی دارند،
-مکالمه منفی که در آن با ناراحتی درباره چیزی که در مورد آن اختلاف نظر دارند بحث می کنند.
-دو سخنرانی در یک موضوع قابل قبول که در آن هر یک از شرکت کنندگان بر بحث مسلط هستند.
سه بار از هر چهار بار، هوش مصنوعی قادر بود نوع مکالمه (یک طرفه، دوطرفه، مثبت یا منفی) را تنها بر اساس آنچه بدن شرکت کنندگان به دستگاه می‌گفتند، شناسایی کند.
یافته های در حال ظهور نشان می دهد که رایانه ها می توانند چیزی در مورد روابط بین فردی به ما بگویند.
