سینه های مرد با افزایش خطر مرگ مرتبط است
سینه های مرد با افزایش خطر مرگ مرتبط است -تحقیقات نشان می دهد افرادی که دارای یک عامل خطر از قبل موجود هستند، آسیب پذیرتر هستند.
“سینه مرد” که به عنوان بزرگ شدن بافت سینه یا ژنیکوماستی نیز شناخته می شود، یک نگرانی رایج در مردان است.
شواهد اخیر نشان می دهد که ژنیکوماستی ممکن است با مشکلات سلامتی طولانی مدت مرتبط باشد.
هنوز اطلاعات کافی در مورد ارتباط با مرگ و میر و علل مرگ در مردان مبتلا به ژنیکوماستی وجود ندارد.
یک مطالعه جدید با هدف ارزیابی خطر مرگ در مردان مبتلا به ژنیکوماستی و تعیین اینکه آیا این خطر به علل زمینه‌ای ژنیکوماستی بستگی دارد یا خیر .
این اولین مطالعه از نوع خود نشان می‌دهد که مردانی که بافت سینه‌شان بزرگ شده است، که ناشی از اضافه وزن نیست، ممکن است در معرض خطر مرگ زودهنگام قبل از ۷۵ سالگی باشند.
این مطالعه نشان می دهد که افراد دارای عوامل خطر از قبل موجود، مانند سرطان یا شرایطی که قبل از تشخیص ژنیکوماستی بر سیستم گردش خون، ریه و دستگاه گوارش تأثیر می گذارد، به نظر می رسد که در برابر خطرات سلامت مرتبط آسیب پذیرتر هستند.
ژنیکوماستی می تواند در هر سنی ایجاد شود، با سه نقطه اوج مشخص در دوران نوزادی، بلوغ و سنین بالاتر به دلیل تغییرات در سطح هورمون های جنسی.
این بیماری در سنین بالاتر شایع است و اغلب با کاهش سطح تستوسترون و افزایش وزن همراه است که می تواند این بیماری را تشدید کند.
تحقیقات قبلی ارتباط بین ژنیکوماستی و افزایش خطر ابتلا به بیماری های گذشته و آینده را پیشنهاد کرده است، اما ارتباط آن با خطر مرگ به خوبی ثابت نشده است.
برای کشف این موضوع، محققان داده‌های ثبت ملی سلامت و جمعیت دانمارک را که شامل 23429 مرد مبتلا به ژنیکوماستی بین 1 ژانویه 1995 تا 30 ژوئن 2021 بود، تجزیه و تحلیل کردند.
این مطالعه مردان مبتلا به ژنیکوماستی را به دو گروه تقسیم کرد: آنهایی که مبتلا به ژنیکوماستی ایدیوپاتیک (با علت ناشناخته) بودند و کسانی که دارای یک بیماری از قبل شناخته شده یا مصرف داروهای مرتبط با ژنیکوماستی بودند.
دوره نظارت از تاریخ ورود به مطالعه تا زمان مرگ یا پایان ژوئن 2021 تمدید شد. در این دوره، 12676 مرد (9٪) جان خود را از دست دادند.
در میان افراد مبتلا به ژنیکوماستی، نزدیک به 7 درصد از مبتلایان به ژنیکوماستی ایدیوپاتیک و 21 درصد از افرادی که دارای یک عامل خطر قبلی بودند، در مقایسه با 9 درصد مرگ و میر در مردان بدون ژنیکوماستی، جان خود را از دست دادند.
این نشان می دهد که خطر مرگ زودهنگام به هر دلیلی در بین افراد مبتلا به ژنیکوماستی در مقایسه با افراد بدون این بیماری، 37 درصد بیشتر است.
هنگامی که بر اساس گروه طبقه بندی شد، خطر مرگ در افرادی با یک بیماری شناخته شده از قبل وجود داشت، با احتمال 75٪ بیشتر از افراد مبتلا به ژنیکوماستی ایدیوپاتیک، که در آن شانس تنها 5٪ بیشتر بود.
سرطان‌های قبلی با ۷۴ درصد افزایش خطر مرگ زودهنگام در مردان مبتلا به ژنیکوماستی مرتبط بودند، در حالی که بیماری‌های گردش خون ۶۱ درصد افزایش خطر را به همراه داشتند.
بیماری های ریوی با خطر دو برابری مرتبط بودند، در حالی که بیماری های روده با خطر افزایش پنج برابری مرتبط بودند. با این حال، بیماری های عصبی با 29٪ خطر کمتر مرتبط بودند.
در بین سرطان‌های مجزا، سرطان‌هایی که دستگاه گوارش را تحت تأثیر قرار می‌دهند 39 درصد خطر بیشتری داشتند، در حالی که سرطان‌های تناسلی با سه برابر خطر بیشتر همراه بودند و سرطان‌های سیستم لنفاوی این خطر را دو برابر می‌کردند.
بیماری‌های روده، به‌ویژه کبد و اختلالات کیسه صفرا، مجاری صفراوی و پانکراس، با بیشترین خطر همراه بودند که به ترتیب 12 و 14 برابر افزایش می‌یابند.
مردان مبتلا به ژنیکوماستی ایدیوپاتیک عموماً نسبت به مردان گروه مرجع در معرض خطر مرگ زودهنگام بیشتری قرار نداشتند، به جز خطر افزایش دو برابری مرگ ناشی از بیماری کبدی .
این مطالعه مشاهده‌ای است، بنابراین نمی‌تواند عوامل علّی را تعیین کند، و محققان خاطرنشان می‌کنند که نمی‌توانند عوامل بالقوه تأثیرگذار مانند چاقی، قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی مختل کننده غدد درون ریز و استفاده از استروئیدها را در نظر بگیرند .
محققان خاطرنشان کردند: “ژنیکوماستی به شدت با خطرات بعدی سلامتی و احتمالاً داروهای مورد استفاده برای درمان آنها در هم تنیده است.”
مردانی که مبتلا به ژنیکوماستی تشخیص داده می شوند در معرض خطر مرگ 37 درصدی قرار دارند، که عمدتاً در مردان با یک عامل خطر ژنیکوماستی شناخته شده از قبل وجود دارد و نه در مردان مبتلا به ژنیکوماستی ایدیوپاتیک. بنابراین، این نتایج باید معاینه بالینی کامل را برای شناسایی عوامل خطر اساسی ایجاد کند.
مرجع مجله:
- الویرا وی براونر، سیسیلی اولدبیرگ و همکاران. آیا ژنیکوماستی مردان با افزایش خطر مرگ مرتبط است؟ یک مطالعه کوهورت مبتنی بر ثبت در سراسر کشور. BMJ Open DOI: 10.1136/bmjopen-2023-076608
