سرپیچی از فیزیک: انتشار نور ممنوع از یک کهکشان مارپیچی
سرپیچی از فیزیک: انتشار نور ممنوع از یک کهکشان مارپیچی -این تصویر از تلسکوپ فضایی هابل دارای MCG-01-24-014 است.
این کهکشان مارپیچی است که در فاصله 275 میلیون سال نوری از ما قرار دارد و یک هسته کهکشانی فعال دارد و آن را در دسته کهکشان سیفرت نوع 2 قرار می دهد.
کهکشان‌های سیفرت، که اغلب در مقایسه با اختروش‌ها به زمین نزدیک‌تر هستند، با طیف‌های منحصربه‌فردشان، به‌ویژه انتشار «ممنوع» در سیفرت‌های نوع ۲، متمایز می‌شوند.
این تصویر چرخشی تلسکوپ فضایی هابل یک کهکشان مارپیچی درخشان به نام MCG-01-24-014 را نشان می دهد که در فاصله حدود 275 میلیون سال نوری از زمین قرار دارد.
MCG-01-24-014 علاوه بر اینکه یک کهکشان مارپیچی کاملاً تعریف شده است، دارای یک هسته بسیار پرانرژی است که به عنوان هسته فعال کهکشانی (AGN) شناخته می شود ، بنابراین از آن به عنوان یک کهکشان فعال یاد می شود.
حتی به طور دقیق تر، آن را به عنوان کهکشان سیفرت نوع 2 طبقه بندی می کنند.
کهکشان‌های سیفرت در کنار اختروش‌ها میزبان یکی از رایج‌ترین زیر کلاس‌های AGN هستند .
در حالی که طبقه‌بندی دقیق AGNها تفاوت‌های ظریفی دارد، کهکشان‌های سیفرت تمایل دارند کهکشان‌های نسبتاً نزدیکی باشند که در آن کهکشان میزبان در کنار AGN مرکزی خود به وضوح قابل تشخیص است، در حالی که اختروش‌ها همواره AGNهای بسیار دوری هستند که درخشندگی باورنکردنی آنها بیشتر از کهکشان‌های میزبانشان است.
آشنایی با کهکشان های سیفرت و طیف های آنها
زیر کلاس های دیگری از کهکشان های سیفرت و اختروش ها وجود دارد.
در مورد کهکشان های سیفرت، زیرمجموعه های غالب نوع 1 و نوع 2 هستند.
اینها با طیف هایشان از یکدیگر متمایز می شوند – الگویی که هنگام تقسیم نور به طول موج های تشکیل دهنده آن حاصل می شود – که در آن خطوط طیفی که کهکشان های سیفرت نوع 2 منتشر می کنند به ویژه با گسیل خاص به اصطلاح “ممنوعه” مرتبط هستند.
برای درک اینکه چرا نور ساطع شده از یک کهکشان می تواند ممنوع تلقی شود، به درک چرایی وجود طیف در وهله اول کمک می کند.
طیف‌ها به این شکل به نظر می‌رسند که اتم‌ها و مولکول‌های خاصی نور را با طول‌موج‌های بسیار خاص جذب و منتشر می‌کنند.
دلیل این امر فیزیک کوانتومی است: الکترون ها (ذرات ریزی که به دور هسته اتم ها و مولکول ها می چرخند) فقط می توانند در انرژی های بسیار خاص وجود داشته باشند و بنابراین الکترون ها فقط می توانند مقادیر بسیار خاصی از انرژی را از دست بدهند یا به دست آورند.
این مقادیر بسیار خاص انرژی مربوط به طول موج های نور خاصی است که جذب یا گسیل می شوند.
پدیده انتشارات ممنوعه
بنابراین، خطوط انتشار ممنوع، خطوط انتشار طیفی هستند که طبق قوانین خاصی از فیزیک کوانتومی نباید وجود داشته باشند.
اما فیزیک کوانتومی پیچیده است، و برخی از قوانینی که برای پیش‌بینی آن استفاده می‌شوند، از مفروضاتی استفاده می‌کنند که با شرایط آزمایشگاهی اینجا روی زمین مطابقت دارند.
بر اساس آن قوانین، این انتشار “ممنوع” است – آنقدر غیرمحتمل که نادیده گرفته می شود.
اما در فضا، در میان یک هسته کهکشانی فوق‌العاده پرانرژی، این فرضیات دیگر قابل اجرا نیستند و نور «ممنوعه» فرصتی پیدا می‌کند تا به سمت ما بتابد.
