تکنیک کشت محصولات با آب کم یا بدون آب
تکنیک کشت محصولات با آب کم یا بدون آب -هوبرت ریوز زمانی نوشت که “در مقیاس کیهانی، آب مایع از طلا کمیاب تر است”. و آنچه برای جهان هستی صادق‌تر است در زمین، نامی که به کمربند وسیع و خشکی که صحرا را می‌پیچد و در سراسر آفریقا از شرق تا غرب امتداد دارد، داده شده است.
از 3000 سال قبل از میلاد ، مردم این منطقه تلاش زیادی برای یافتن راه‌های بی‌شمار برای تصرف و کنترل این منبع بسیار کمیاب انجام داده‌اند.
در مواجهه با توزیع نامناسب آب در فضا و زمان، آنها مجبور به متوسل شدن به روش های هوشمندانه و صرفه جویانه شده اند تا حتی از کوچکترین قطره آن حداکثر استفاده را ببرند.
اسرار مناظر ساحلی که برای سال‌ها نادیده گرفته می‌شود، علاقه‌ی محققان و تصمیم‌گیرندگان را برانگیخته است.
هنر بارش باران
هر سال در Yatenga، در شمال بورکینافاسو، اولین باران های ژوئن برای تسکین سوزش فصل خشک به ظاهر پایان ناپذیر می آید.
خاکی که اکنون خاموش شده است، جان دوباره به بوته‌ها می‌دهد، زیرا توده‌های ارزن و سورگوم تقریباً در همه جا سر می‌زنند و دشت‌های خشک شده را به بیشه‌های سرسبز تبدیل می‌کنند.
اما در برخی از روستاها، اکوسیستم شکننده ساحل به طور کامل از بین رفته است.
به دلیل نازک شدن پوشش گیاهی پس از دوره خشکسالی شدید دهه های 1970 و 1980، خاک های ناپایدار و غنی از آهن Yatenga در اثر فرسایش از بین رفته است.
آنها اکنون به پوسته‌ای متروک تبدیل شده‌اند که باران‌های سیل آسا قبل از اینکه فرصتی برای نفوذ داشته باشند، به‌عنوان روان آب از بین می‌روند.
آب به جای اینکه زندگی جدیدی به ارمغان بیاورد، همراه با امید کشاورزان محلی، زمین را فرسایش می دهد.
با این حال، برخی تلاش کرده اند تا در این چشم انداز خصمانه تطبیق و نوآوری کنند.
یاکوبا ساوادوگو یکی از آنهاست. در یک مزرعه بایر در روستای گورگا، یاکوبا و خانواده اش سخت مشغول سوراخ کردن خاک پوسته شده برای آماده شدن برای اولین باران هستند.
هر کدام با یک دابا (که ابزاری سنتی شبیه به ادزه است)، در زمین لاتریت قرمز فرو می‌روند.
کشاورزان الگویی از حرکات شدید انجام می دهند و با تقسیم بندی منظم و منظم خود، طرح را تقسیم می کنند.
در هر کدام یک مشت کمپوست، چند دانه سورگوم و یک خاک سبک می ریزند.
کار تمام شد! میدان آماده استقبال از طوفان بعدی است.
در ظاهر، کاشت بذر در اوج فصل خشک در مزرعه‌ای پر از سوراخ، غیرمعمول به نظر می‌رسد.
اما این تخصص، که به عنوان زائی شناخته می شود، قرن ها توسط مردمان یاتنگا تقویت شده است.
به موجب این تکنیک کشاورزی انقلابی، آنها بر هنر بارش باران مسلط شده اند.
بر اساس تاریخ شفاهی محلی، این تکنیک در دوران قدیم توسط خانواده‌هایی استفاده می‌شد که دارای مناطق کوچکی از خاک ضعیف بودند، اما زمانی که باران در دهه 1950 فراوان‌تر شد، از بین رفت.
با این حال، اندکی پس از آن، دهه های بسیار خشک دهه های 1970 و 1980 فرا رسید.
یاکوبا ساوادوگو در مواجهه با صحرای همیشه تجاوزگر، تکنیک زائی را کشف کرد که از آن زمان برای احیا و احیای 27 هکتار از زمین های تخریب شده استفاده کرده است .
و این چنین بود که یاکوبا ملقب به “مردی که صحرا را متوقف کرد” امید را به کل روستای خود بازگرداند.
ساوادوگو پس از ستایش به عنوان قهرمان زمین توسط سازمان ملل متحد، به تجسم نوآوری آفریقایی در مواجهه با بیابان زایی رسید.
مبتکرانه، اما پرهزینه
پس تنها چیزی که لازم است یک سوراخ کوچک است؟ خوب، اگرچه ممکن است ساده به نظر برسد، زائی در واقع بر تعدادی مکانیسم پیچیده اکولوژیکی استوار است.
این تکنیک شامل تغلیظ آب و کود در یک نقطه است و در نتیجه رشد محصول را در شرایطی که بارندگی کمیاب و غیرقابل پیش‌بینی دارد، افزایش می‌دهد. برای رسیدن به این هدف، پاکت های بذر در فصل خشک آماده می شود.
اینها به حفره هایی با عمق 10 تا 15 سانتی متر و قطر 20 تا 40 سانتی متر اشاره دارند که با کود آلی پوشانده شده و با غلات (یعنی ارزن یا سورگوم) کاشته می شوند.
سپس، هنگامی که باران می آید، سوراخ غنی شده با آب پر می شود و مواد مغذی آزاد می کند که موریانه های جنس Trinervitermes را به خود جذب می کند.
این حشرات حفره‌هایی را حفر می‌کنند که اجازه می‌دهند آب به عمق خاک نفوذ کند، اما فضولات آنها مواد آلی را نیز به گونه‌ای تبدیل می‌کند که گیاهان می‌توانند آن را جذب کنند.
این فرآیند منجر به تشکیل یک کیسه مرطوب و بارور برای رشد ریشه های گیاه می شود.
برخی از نویسندگان ادعا می کنند که هنگام استفاده از زائی، عملکرد ارزن و سورگوم می تواند به 1500 کیلوگرم دانه در هکتار برسد، در حالی که در شرایط عادی کمتر از 500 کیلوگرم در هکتار است .
علاوه بر مزایای صرفه جویی در هزینه و بازده محصولات سالم، زائی همچنین به بازگرداندن درختان به مزارع کمک می کند.
این به این دلیل است که جیب ها تمایل به به دام انداختن دانه های بسیاری از گونه های درختی دارند که توسط باد، رواناب بارندگی و فضولات دام به آنها منتقل می شود.
هنگامی که باران می رسد، بوته ها به طور خود به خود در کنار غلات در محیط حاصلخیز و مرطوب سوراخ های زائی ظاهر می شوند.
برخی از کشاورزان Yatenga از این درختان جوان نگهداری و محافظت می کنند و از آنها به عنوان منبع کود طبیعی و علوفه در طول فصل خشک استفاده می کنند.
در همین حال، در سنگال، محققان مؤسسه تحقیقات کشاورزی سنگال (ISRA) و مؤسسه ملی پدولوژی (INP) در حال انجام آزمایشاتی برای ارزیابی میزان کربنی که به لطف کشاورزی زائی در خاک رسوب می کند، هستند.
نتایج اولیه آنها نشان می‌دهد که ذخایر کربن کرت‌های تیمار شده در هکتار به ازای هر هکتار 52 درصد بیشتر از کرت‌های شاهد است.
با وعده برداشت های فراوان و مزایایی برای اکوسیستم، zaï یک راه حل واقعی و یک مرحله ای است.
تنها نکته این است که این تکنیک به مقدار زیادی کار دستی و سرمایه گذاری مالی قابل توجهی نیاز دارد .
هنگام حفاری با دابا به مدت چهار ساعت در هر روز، یک کشاورز سه ماه طول می کشد تا یک هکتار را بکارد.
نه تنها این، سه تن کود باید جمع آوری یا خریداری شود تا هر سوراخ غنی شود. بنابراین تصادفی نیست که کلمه “zaï” از Mooré zaïégré به معنای “زود بیدار شوید و برای آماده کردن زمین خود عجله کنید” آمده است.
این مقاله با مشارکت “سیاره شما” ، یک پادکست صوتی AFP برای شما آورده شده است.
ساخته ای برای کشف ابتکارات به نفع انتقال زیست محیطی، در سراسر سیاره.
تکنیک کشت محصولات با آب کم یا بدون آب
اشکال گسترده و متنوع زائی
پس از کشف مجدد آن در بورکینافاسو، دیری نگذشت که زائی فراتر از خانه اجدادی خود، به مالی، سنگال، نیجر، کنیا و جاهای دیگر گسترش یافت.
در دهه 1980، تلاش‌های هماهنگی از سوی کمک‌های توسعه برای مقابله با بیابان‌زایی در مناطق ساحلی که به دلیل خشکسالی شدید ضعیف شده بودند، انجام شد.
آنچه پس از آن انجام شد، طیف کاملی از پروژه‌ها و برنامه‌ها برای آزمایش، ترویج و بهبود زائی در جنوب صحرای آفریقا بود.
در بورکینافاسو، موسسه تحقیقات محیطی و کشاورزی (INERA)، و همچنین سازمان‌های غیردولتی مانند سولیبام، با مکانیزه کردن فرآیند ایجاد پاکت‌های بذر، بار کاری را کاهش داده‌اند.
کشاورزان به جای حفر دستی، از قلاب کشیده شده توسط حیوانات برای ایجاد شیارهای متقاطع استفاده می کنند و سپس بذرها را در تقاطع خود می کارند.
این تکنیک زمان کار را از 380 ساعت در هکتار به 50 ساعت کاهش می دهد .
شهردار عمر با در شهر روستایی ندیوب، سنگال، با تهیه مارپیچ های مکانیکی به کشاورزان که ایجاد پاکت بذر را سریع و آسان می کند، از این هم فراتر رفته است.
در بورکینافاسو، به عنوان بخشی از پروژه Fair Sahel ، محققان INERA در حال انجام آزمایش‌های زراعی برای جایگزینی بخشی از کود آلی در جیب‌های zaï با دوزهای کوچک کود معدنی هستند.
هدف در اینجا بهبود بازده سورگوم در عین غلبه بر مانع اصلی مواد آلی پرهزینه است.
کشاورزان همچنین در حال کار بر روی روش هایی برای ترکیب غلات در یک جیب بذر هستند، به عنوان مثال، کاشت سورگوم با حبوباتی مانند لوبیا چشم بلبلی.
در نهایت، آنها در حال آزمایش زائی روی محصولات جدید، از ذرت گرفته تا پنبه، هندوانه، و گونه های باغبانی مانند بادمجان هستند.
تکنیک zaï همچنین در بسیاری از چهره‌های مختلف در مناطق پرورش سبزیجات سنگال ظاهر می‌شود.
وقتی آب به یک منبع کمیاب و گران تبدیل می شود، کشاورزان باید به دنبال هر وسیله ممکن برای حفظ آن باشند.
در شهر غربی Fatick، آنها از لاستیک های بازیافتی استفاده می کنند تا کود و ذخایر آب را در ریشه گیاهان چیلی متمرکز نگه دارند.
کشاورزان در منطقه ساحلی Mboro قطعات پیاز را در محفظه های کوچکی می چینند که با سطل های آب پر می کنند.
در همین حال، شهر جنوبی کولدا، بادمجان ها را به سوراخ های پوشیده از کاه پیوند می دهد.
این ابداعات صرفه جویانه همه از یک منطق پیروی می کنند: آب و کود را در جیب های کوچک زندگی که از محیط متخاصم خارجی در امان هستند متمرکز کنید.
تکنیک کشت محصولات با آب کم یا بدون آب
یک روش «جایگزین» برای سازگاری
در پاسخ به اختلالات آب و هوایی، کشورهای سراسر جهان برای دسترسی بیشتر به آب برای کشاورزی خود با یکدیگر رقابت می کنند.
از سدها گرفته تا حوضه‌های بزرگ تا محیط‌های آبی، سیاست فراگیر این است که سطوح آب‌دار را به هر وسیله‌ای که لازم است گسترش دهیم.
اما اگرچه این گزینه نیاز کوتاه مدت خاصی را برآورده می کند، اما خطر جدی ناسازگاری را به همراه دارد.
در واقع، مبادله پنهان این پروژه های آب مزرعه در مقیاس بزرگ، منابع آب، بی عدالتی اجتماعی، و تنش های ژئوپلیتیکی را کاهش می دهد.
مدل کشاورزی آینده که در حال حاضر در حال شکل گیری است، نسبتاً متزلزل و آسیب پذیر به نظر می رسد، زیرا باید به استفاده از مقادیر زیادی از سوخت های فسیلی برای جذب و انتقال آب تکیه کند.
در برابر این رژیم غالب نوآوری مداوم، کشاورزان در ساحل راه خودداری را انتخاب کرده اند.
و تکنیک رسانه ای تر زائی فقط نوک کوه یخ است. بسیاری از تکنیک های قدیمی دیگر وجود دارد – نیمه ماه، موانع سنگی، حلقه های مالچ، حوضچه های مزرعه، کشت چند لایه و فراتر از آن – که به همان اندازه شایسته توجه ما هستند.
همه روش‌های هوشمندانه‌ای برای سازگاری با گرمای شدید و کمبود آب هستند، همان شرایطی که اگر دمای جهانی ۴ درجه سانتی‌گراد بالاتر از سطح قبل از صنعتی شدن باشد، تا سال ۲۱۰۰ کشورهای مدیترانه‌ای را تحت تأثیر قرار خواهند داد.
ارائه شده توسط The Conversation
