دنیای حیوانات – مورچه خوار
مورچه خوار – پستانداران
دنیای حیوانات – مورچه خوار / Aardvarks پستانداران خوک مانند کوچکی هستند که در طیف گسترده ای از زیستگاه های مختلف در سراسر آفریقا، جنوب صحرا زندگی می کنند.
حقایق مورچه خوار -Aardvark
طعمه موریانه ها، مورچه ها
نام بچه توله
رفتار گروهی
- منفرد، تنها، منزوی، انفرادی
حقیقت خنده دار اینکه مورچه خوار می تواند تا 2 فوت خاک را تنها در 15 ثانیه حرکت دهد!
اندازه جمعیت تخمینی ناشناخته
بزرگترین تهدید از دست دادن زیستگاه
متمایز ترین ویژگی زبان بلند و چسبناک و گوش های خرگوش مانند نامهای دیگر)مورچه خوار، خوک زمینی
دوره بارداری7 ماه
زیستگاه خاک شنی و رسی
رژیم غذایی همه چیزخوار
میانگین اندازه بستر1
سبک زندگی
- شبانه
نام متداول مورچه خوار
تعداد گونه ها 18
محل زندگی جنوب صحرای آفریقا
دنیای حیوانات – مورچه خوار
مورچه خوار می تواند 2 فوت خاک را تنها در 15 ثانیه جابجا کند!
گروه پستاندار
ویژگی های فیزیکی آردوارک
نوع پوست مو
سرعت بالا 25 مایل در ساعت
طول عمر 23 سال
وزن 60 کیلوگرم – 80 کیلوگرم (130 پوند – 180 پوند)
طول 1.05 – 2.20 متر (3.4 فوت – 7.3 فوت)
سن بلوغ جنسی 2 سال سن از شیر گرفتن 3 ماه
طبقه بندی
Aardvarks پستانداران خوک مانند کوچکی هستند که در طیف گسترده ای از زیستگاه های مختلف در سراسر آفریقا، جنوب صحرا زندگی می کنند.
آنها بیشتر منزوی هستند و روزهای خود را با خوابیدن در لانه های زیرزمینی می گذرانند تا از گرمای خورشید آفریقا محافظت کنند و در غروب خنک تر برای جستجوی غذا بیرون می آیند.
نام آنها از زبان آفریکانس در آفریقای جنوبی گرفته شده است و به دلیل پوزه بلند و بدن خوک مانندشان به معنای خوک زمینی است.
Aardvarks در بین حیوانات منحصر به فرد است زیرا آنها تنها گونه زنده در خانواده حیوانات خود هستند.
تا همین اواخر، به طور گسترده اعتقاد بر این بود که آنها بیشترین ارتباط را با سایر حشره خواران، مانند آرمادیلوس و پانگولین دارند.
با این حال، این مورد در مورد نزدیکترین خویشاوندان زنده آنها که واقعاً فیل هستند صدق نمی کند.
دنیای حیوانات – مورچه خوار
خاستگاه و تکامل
Aardvark (Orycteropus afer) که به عنوان خرس مورچه نیز شناخته می شود، از نظر آرایش تکاملی بسیار منحصر به فرد است.
طبق روش علمی EDGE به عنوان دارای بالاترین امتیاز برای تمایز تکاملی ارزیابی شده است.
این به این دلیل است که اقوام نزدیک زیادی ندارد و میلیون ها سال است که به طور مستقل در حال تکامل است.
Aardvark تنها گونه بازمانده از راسته خود، Tubulidentata است، و نزدیکترین خویشاوندان آن از دوران پلیستوسن (2 میلیون سال پیش) منقرض شده اند.
در طی میلیون‌ها سال، گونه‌ها به روش‌های مختلف از هم جدا شده و تغییر کرده‌اند، که اثباتی بر جد مشترکشان ارائه می‌کند و نشان می‌دهد که تکامل هنوز در حال انجام است.
با این حال، برخی از گونه‌ها از زمان پیدایش باستانی خود تقریباً بدون تغییر باقی مانده‌اند و از آنها به عنوان فسیل‌های زنده یاد می‌شود.
نمونه ای از آن آردوارک است که نمونه جالبی از این پدیده تکاملی است.
ویژگی های فیزیکی منحصر به فرد آردوارک از پیشینه تکاملی آن به عنوان یک گونه باستانی ناشی می شود.
نام علمی آن، Tubulidentata، به یکی از عجیب‌ترین ویژگی‌های آن اشاره دارد: دندان‌های آن. برخلاف دندان‌های اکثر پستانداران، که از یک حفره پالپ اصلی پوشیده شده با لایه‌ای از عاج و مینا تشکیل شده است، دندان آردوارک از صدها لوله نی‌مانند تشکیل شده است که توسط همان ماده‌ای که دندان‌های ما را در جای خود نگه می‌دارد، کنار هم قرار گرفته‌اند.
انسان‌ها دندان‌های پیشرفته‌تری نسبت به دندان‌های 12 تا 14 ابتدایی دارند که آردوارک‌ها دارند، با این حال دندان‌های آاردوارک هنوز می‌توانند 50000 مورچه و موریانه را در یک شب با زبان چسبناک خود مصرف کنند.
مانند پستانداران اولیه، آنها دارای یک سنگدان اولیه هستند که به آسیاب کردن غذایشان کمک می کند انگار دندان دارند.
دانشمندان دریافته‌اند که ژن‌های aardvark بسیار حفاظت‌شده هستند، به این معنی که آنها بسیار بیشتر از سایر گونه‌ها به DNA پستانداران اولیه شباهت دارند.
این نشان می دهد که aardvark از زمان های قدیم تکامل زیادی نداشته است.
طبیعت ممکن است گاهی اوقات در آفریده های خود تجدید نظر کند، اما آردوارک نمونه ای از چیزی است که قابل بهبود نیست.
دنیای حیوانات – مورچه خوار
آناتومی و ظاهر
Aardvarks در میان پستانداران (و در واقع همه حیوانات) ظاهر منحصر به فردی دارد زیرا ویژگی های فیزیکی تعدادی از گونه های مختلف جانوری را نشان می دهد.
آنها دارای بدنی متوسط و تقریباً بدون مو و پوزه بلند هستند که در ابتدا کاملاً شبیه خوک به نظر می رسند، با پوستی ضخیم که هم از آنها در برابر آفتاب گرم محافظت می کند و هم از آسیب نیش حشرات.
آنها می توانند سوراخ های بینی خود را ببندند تا از ورود گرد و غبار و حشرات به بینی خود جلوگیری کنند.
آنها گوش‌های لوله‌ای شکل و خرگوش مانند دارند که می‌توانند به انتها بایستند، اما همچنین می‌توان آنها را صاف تا کرد تا از ورود خاک به داخل آنها در هنگام زیرزمین جلوگیری شود.
آردوارک ها بر روی هر یک از پاهای بیل مانند خود پنجه های قوی دارند که به همراه این واقعیت که پاهای عقب آنها از پاهای جلویی بلندتر است، آنها را به حفاری قوی و توانا تبدیل می کند که قادر به حفاری مقادیر زیادی از زمین با سرعتی نگران کننده هستند.
با توجه به این واقعیت که آنها بیشتر عمر خود را در زیر زمین یا در تاریکی شب به شکار می گذرانند، بینایی ضعیفی دارند اما می توانند به راحتی با استفاده از حس بویایی عالی خود برای یافتن طعمه و احساس خطر بالقوه به راحتی در اطراف خود حرکت کنند.
پراکندگی و زیستگاه
Aardvarks در طیف گسترده ای از زیستگاه های مختلف در سراسر جنوب صحرای آفریقا ، از بیابان های خشک گرفته تا مناطق جنگل های بارانی مرطوب، یافت می شود.
تنها شرط (غیر از دسترسی خوب به غذا و آب فراوان) داشتن خاک خوب است که بتوانند لانه های وسیع خود را در آن حفر کنند.
مناطق صخره‌ای علیرغم مهارت بالایی که در حفاری در انواع خاک‌های شنی یا رسی دارند، برای ایجاد خانه‌های زیرزمینی خود چالش بیشتری را نشان می‌دهند، بنابراین aardvark به منطقه دیگری نقل مکان می‌کند که شرایط خاک برای حفاری مناسب‌تر است.
لانه های آنها می تواند تا 33 فوت طول در یک محدوده خانه که می تواند از یک تا دو مایل مربع باشد.
لانه های آنها اغلب ورودی های متعددی دارند و همیشه در ابتدا در سمت چپ قرار می گیرند، بنابراین آنها قادر به شناسایی شکارچیان احتمالی با استفاده از حس بویایی قوی خود هستند.
دنیای حیوانات – مورچه خوار
رفتار و سبک زندگی
آردوارک ها عمدتاً حیوانات انفرادی هستند که فقط برای جفت گیری گرد هم می آیند و هرگز در گروه های بزرگ یافت نمی شوند.
آنها در لانه های زیرزمینی زندگی می کنند تا هم از آفتاب داغ روز و هم از شکارچیان محافظت کنند.
آردوارک‌ها پستانداران شب‌زی هستند، تنها زمانی که به دنبال غذا و آب می‌روند، امنیت لانه‌شان را زیر پوشش شب رها می‌کنند و اغلب چندین مایل را طی می‌کنند تا بزرگترین تپه‌های موریانه را پیدا کنند که توسط شنوایی و حس بویایی عالی آنها هدایت می‌شود.
علیرغم داشتن یک گودال بزرگ متشکل از شبکه گسترده ای از تونل ها، آردوارک ها همچنین می توانند به سرعت حفر گودهای موقت کوچک را در جایی که می توانند به سرعت از خود محافظت کنند به جای اینکه مجبور باشند به خانه اصلی خود بازگردند، حفاری کنند.
تولید مثل و چرخه های زندگی
Aardvark ها فصل های جفت گیری خاصی دارند که هر سال اتفاق می افتد.
بسته به منطقه ای که آردوارک در آن زندگی می کند، جوان می تواند در ماه های اکتبر تا نوامبر یا می تا ژوئن در مناطق دیگر متولد شود.
آردوارک های ماده که بیشتر سال ها بچه دار می شوند، پس از یک دوره بارداری که معمولاً حدود هفت ماه طول می کشد، یک فرزند مجرد به دنیا می آورند.
آردوارک های تازه متولد شده اغلب کمتر از چهار پوند وزن دارند و با پوستی بدون مو و صورتی در امان لانه مادرشان متولد می شوند.
بچه‌های آردوارک دو هفته اول زندگی‌شان را در امن لانه‌های زیرزمینی سپری می‌کنند قبل از اینکه با مادرشان زیر پوشش شب به بیرون بروند.
با این حال، با وجود همراهی مادرشان در جستجوی غذا، آنها تا حدود سه ماهگی از شیر گرفته نمی شوند.
آردوارک‌های جوان تا شش ماهگی با مادرشان در لانه‌های او زندگی می‌کنند، تا زمانی که برای حفر لانه‌ای برای خود بیرون می‌روند.
اگرچه طول عمر آنها در طبیعت کاملاً مشخص نیست، اما آردوارک ها تمایل دارند بیش از 20 سال در اسارت زندگی کنند.
رژیم غذایی و طعمه
رژیم غذایی آردوارک ها عمدتاً از مورچه ها و موریانه ها تشکیل شده است و موریانه ها منبع غذایی ترجیحی آنها هستند.
با وجود این، آنها به خوردن حشرات دیگر مانند سوسک و لارو حشرات نیز معروف هستند.
آردوارک ها به گونه ای ساخته شده اند که حشره خواری با اندام ها و پنجه های قوی هستند که می توانند به طور بسیار موثری به پوسته بیرونی سخت تر تپه های موریانه نفوذ کنند.
پس از شکستن آنها در تپه، از زبان دراز و چسبناک خود برای برداشت حشرات داخل آن استفاده می کنند و آنها را بدون جویدن به طور کامل می خورند و سپس در شکم عضلانی خود آسیاب می شوند.
یکی از متمایزترین ویژگی های aardvark این واقعیت است که آنها دارای دندان های گونه ستونی هستند که هیچ هدف کاربردی ندارند.
با برخی از گونه‌های بزرگتر مورچه‌ها که باید جویده شوند، از دندان‌های دندانی استفاده می‌کنند که در پشت دهان قرار دارند.
Aardvarks همچنین می تواند از همان تکنیک ها برای شکستن لانه مورچه های زیرزمینی استفاده کند.
شکارچیان و تهدیدها
با وجود این واقعیت که آردوارک ها حیوانات شب زی هستند که در امنیت لانه های زیرزمینی زندگی می کنند، در سراسر محیط طبیعی خود توسط تعدادی شکارچی مختلف تهدید می شوند.
شیرها ، پلنگ‌ها، کفتارها و مارهای بزرگ (به ویژه پیتون‌ها) شکارچیان اصلی آردوارک هستند، اما بسته به محل زندگی آنها متفاوت است.
شکل اصلی دفاع آنها این است که خیلی سریع از زیر زمین فرار کنند.
با این حال، زمانی که توسط این حیوانات بزرگتر تهدید می شوند، کاملاً تهاجمی شناخته می شوند. آردوارک ها از چنگال های قوی و تیز خود برای آسیب رساندن به مهاجم خود و لگد زدن به حیوان تهدید کننده با پاهای عقب قدرتمند خود استفاده می کنند.
آاردوارک ها نیز توسط انسان هایی که آنها را شکار می کنند و زیستگاه های طبیعی آنها را از بین می برند تهدید می شوند.
حقایق و ویژگی های جالب
آردوارک ها از زبان دراز و چسبناک خود استفاده می کنند تا شبانه 50000 حشره را از داخل تپه های موریانه یا لانه مورچه های زیرزمینی بچرخانند.
زبان کرم مانند آنها در واقع می تواند تا 30 سانتی متر طول داشته باشد، به این معنی که می توانند موریانه های بیشتری را به داخل تپه برسانند.
عشق آنها به حشرات در واقع باعث شده است که aardvarks به آن Antbears گفته شود! جالب اینجاست که تصور می‌شود که آردوارک‌ها تقریباً تمام رطوبت مورد نیاز خود را از طعمه خود دریافت می‌کنند، به این معنی که در واقع باید از نظر فیزیکی آب بسیار کمی بنوشند.
تصور می‌شود که آردوارک‌ها یکی از پرکارترین حفارهای جهان هستند، با اندام‌ها و چنگال‌های قوی و پاهای بیل‌مانندشان به آنها کمک می‌کند تا بتوانند دو فوت خاک را تنها در 15 ثانیه جابه‌جا کنند!
رابطه با انسان ها
با توجه به این واقعیت که آنها ساعات روز را در امنیت لانه های زیرزمینی خود پنهان می کنند و فقط در زیر پوشش شب برای شکار غذا بیرون می آیند، آاردوارک ها به ندرت توسط بسیاری از مردم دیده می شوند.
با این حال، در برخی از مناطق، آنها توسط مردم برای غذا شکار می شوند و به طور فزاینده ای تحت تأثیر افزایش جمعیت انسانی قرار می گیرند، زیرا تعداد بیشتری از زیستگاه های طبیعی آنها ناپدید می شوند تا راه را برای سکونتگاه های در حال رشد باز کنند.
وضعیت حفاظت و زندگی امروز
امروزه، aardvarks توسط IUCN به عنوان گونه‌ای که کمترین نگرانی را دارند، فهرست شده‌اند.
علیرغم این واقعیت که تعداد جمعیت اردوارک ها به طور قطع در برخی کشورها کاهش یافته است، در برخی دیگر، تعداد آنها ثابت است و معمولاً در مناطق حفاظت شده و مناطق با زیستگاه مناسب یافت می شوند.
آنها به طور فزاینده ای تحت تأثیر از دست دادن زیستگاه به صورت جنگل زدایی و گسترش شهرها و روستاها قرار می گیرند.
به دلیل ماهیت فوق العاده گریزان آنها، اندازه دقیق جمعیت به طور کامل شناخته نشده است.
