تفاوت بزرگی در نحوه پردازش اعداد 4 و 5 توسط مغز شما وجود دارد
تفاوت بزرگی در نحوه پردازش اعداد 4 و 5 توسط مغز شما وجود دارد -سریع، چند سیب در عکس بالا وجود دارد؟
به راحتی می توان سه مورد را مشاهده کرد، اما به لطف مکانیزم پردازش متمایز در مغز شما، ممکن است حتی ساده تر از آن چیزی باشد که تصور می کنید.
بر اساس یک مطالعه جدید، مغز انسان دو روش مجزا برای پردازش تعداد چیزها دارد: یک سیستم برای مقادیر چهار یا کمتر، و سیستم دیگر برای پنج و بالاتر.
نویسندگان این مطالعه توضیح می‌دهند که دانشمندان مدت‌هاست که می‌دانند وقتی از افراد خواسته می‌شود مقادیر بالاتر یا پایین‌تر از این آستانه را به سرعت تشخیص دهند، واکنش متفاوتی نشان می‌دهند، اما نویسندگان این مطالعه توضیح می‌دهند که تا کنون مشخص نشده بود که آیا این واقعاً شواهدی از دو مکانیسم عصبی گسسته است یا خیر.
انسانها معمولاً با چهار یا کمتر شیء ارائه شده می توانند مجموع را در نگاه اول و بدون شمارش تشخیص دهند. و تقریباً همیشه حق با ماست.
این توانایی به عنوان ” زیرابیت سازی ” شناخته می شود ، اصطلاحی که روانشناسان قرن گذشته ابداع کردند و با شمارش و تخمین متفاوت است.
این به یک حس عجیب و غریب از دانستن فوراً چند چیز اشاره دارد، بدون نیاز به محاسبه یا حدس زدن.
در حالی که به راحتی می‌توانیم مقادیر را تا چهار عدد زیرنویس کنیم، اما وقتی به پنج چیز یا بیشتر نگاه می‌کنیم، این توانایی ناپدید می‌شود.
برای مثال، اگر از ما خواسته شود که فوراً یک گروه از هفت سیب را کمیت کنیم، ما تمایل داریم که تردید کنیم و تخمین بزنیم، کمی بیشتر طول می کشد تا پاسخ دهیم و همچنان پاسخ های دقیق تری ارائه می دهیم.
از آنجایی که مهارت‌های ما به‌طور ناگهانی برای مقادیر بزرگ‌تر از چهار ناپدید می‌شوند، برخی از محققان مشکوک هستند که مغز ما از دو روش پردازش متمایز استفاده می‌کند، مخصوصاً برای مقادیر کم یا زیاد.
فلوریان مورمان، یکی از نویسندگان این مقاله، فیزیولوژیست عصبی شناختی از بخش صرع در بیمارستان دانشگاه بن، می گوید : «با این حال، این ایده تاکنون مورد مناقشه بوده است .
همچنین ممکن است مغز ما همیشه تخمین بزند، اما نرخ خطا برای تعداد کمتری از چیزها آنقدر پایین است که به سادگی مورد توجه قرار نمی‌گیرد.
تحقیقات قبلی شامل برخی از نویسندگان مطالعه جدید نشان داد که مغز انسان دارای نورون هایی است که مسئول هر عدد هستند و سلول های عصبی خاصی در پاسخ به مقادیر مشخصی به طور انتخابی شلیک می کنند.
برخی نورون‌ها عمدتاً وقتی دو مورد از چیزی را می‌بیند شلیک می‌شوند، در حالی که برخی دیگر تمایل مشابهی به تعداد عناصر بصری خود نشان می‌دهند.
محققان خاطرنشان کردند، با این حال، بسیاری از این نورون‌ها در پاسخ به اعداد کمی کوچک‌تر یا بزرگ‌تر نیز شلیک می‌کنند، با واکنش ضعیف‌تر برای کمیت‌هایی که از کانون عددی آنها دورتر می‌شوند.
آندریاس نیدر، نوروبیولوژیست از دانشگاه توبینگن، می‌گوید : «بنابراین، یک سلول مغزی برای تعدادی «هفت» عنصر نیز برای شش و هشت عنصر اما ضعیف‌تر فعال می‌شود .
همان سلول هنوز فعال است اما برای پنج یا نه عنصر حتی کمتر فعال است.
همانطور که نیدر در تحقیقات قبلی نشان داده است، این نوع “اثر فاصله عددی” در میمون ها نیز رخ می دهد .
با این حال، در بین انسانها، معمولاً تنها زمانی اتفاق می‌افتد که ما پنج چیز یا بیشتر را می‌بینیم، که به تفاوت‌های کشف‌نشده در نحوه شناسایی اعداد کوچک‌تر اشاره دارد.
نیدر می‌گوید : «به نظر می‌رسد مکانیسم اضافی برای اعداد کمتر از پنج عنصر وجود دارد که این نورون‌ها را دقیق‌تر می‌کند . »
نویسندگان این مطالعه گزارش می دهند که نورون های مسئول اعداد کمتر می توانند سایر نورون های مسئول اعداد مجاور را مهار کنند، بنابراین هرگونه سیگنال مختلط در مورد کمیت مورد نظر را محدود می کنند.
به عنوان مثال، هنگامی که یک نورون سه گانه تخصصی شلیک می شود، نورون هایی را نیز که معمولاً در پاسخ به گروه های دو یا چهار چیز شلیک می کنند، مهار می کند.
نورون های شماره پنج و فراتر از آن ظاهرا فاقد این مکانیسم هستند.
برای بررسی این اثر، محققان 17 بیمار را در بیمارستان دانشگاهی بن که برای جراحی مغز برای درمان صرع آماده می شدند، انتخاب کردند.
به عنوان بخشی از درمان بیماران، میکروالکترودهایی را در لوب گیجگاهی خود قرار دادند.
نویسنده اول، استر کاتر، دانشجوی دکترا در گروه تحقیقاتی مورمان، می‌گوید : «ما توانستیم از آنها برای اندازه‌گیری واکنش سلول‌های عصبی فردی به محرک‌های بینایی استفاده کنیم .
افراد مورد مطالعه یک صفحه کامپیوتر را تماشا کردند که تعداد نقاط مختلفی را برای نیم ثانیه نمایش می داد.
پس از این نگاه اجمالی، محققان از آزمودنی‌ها پرسیدند که آیا تعداد نقطه‌های فرد یا زوج دیده‌اند.
این مطالعه نشان داد که آزمودنی‌ها تا چهار نقطه به سرعت و با دقت پاسخ دادند و عملاً هیچ اشتباهی مرتکب نشدند.
هنگامی که پنج نقطه یا بیشتر وجود داشت، هر دو خطا و زمان پاسخ همراه با تعداد نقاط شروع به رشد کردند.
نویسندگان این مطالعه می‌گویند که این تحقیق سرنخ‌های جدیدی در مورد مکانیک مغز انسان ارائه می‌دهد، جزئیات مهمی را در مورد نحوه پردازش اعداد آشکار می‌کند – و به طور بالقوه به توضیح اینکه چرا برخی افراد برای انجام این کار تلاش می‌کنند، کمک می‌کند.
تحقیقات بیشتر مانند این می‌تواند درک ما را از دیسکولیا، به عنوان مثال، یک اختلال رشدی مرتبط با درک ضعیف اعداد و مفاهیم مرتبط با اعداد، بهبود بخشد.
این مطالعه در Nature Human Behavior منتشر شد .
