بزرگترین میمون زمین 100000 سال زودتر از چیزی که تصور می شد منقرض شد
بزرگترین میمون زمین 100000 سال زودتر از چیزی که تصور می شد منقرض شد
بزرگترین میمون زمین 100000 سال زودتر از چیزی که تصور می شد منقرض شد –محققان در 10 ژانویه در Nature گزارش دادند که بزرگترین میمون جهان بیش از 100000 سال زودتر از زمانی که تصور می شد از زمین ناپدید شد و با تغییر محیط اطراف آن به سمت انقراض پیش رفت .
تاریخ انقراض جدید از تجزیه و تحلیل های جدید فسیل های Gigantopithecus blacki و همچنین رسوبات حدود 12 غار در جنوب چین می آید که زمانی میمون در آن زندگی می کرد.
این تیم تحقیقاتی دریافتند که به جای مرگ در حدود 100000 سال پیش، این میمون بین 295000 تا 215000 سال پیش به سمت انقراض رانده شد.
سرنوشت G. blacki ، دو برابر بزرگترین میمون‌های مدرن و شبیه به نسخه‌ی بسیار بزرگ پسر عموی نزدیکش، اورانگوتان ، مدت‌هاست که یک راز بوده است ).
برای حدود 2 میلیون سال، G. blacki در منظره‌ای موزاییکی از جنگل‌ها و علف‌ها در جنوب چین فعلی زندگی می‌کرد.
از آن تنها بقایای پراکنده باقی مانده است: هزاران دندان و چهار استخوان فک که در رسوبات غارهای منطقه کشف شده است.
یینگچی ژانگ دیرینه‌انتروپولوژیست از آکادمی علوم چین در پکن و همکارانش برای تعیین زمان‌شناسی انقراض میمون، مجموعه‌ای از تکنیک‌های مختلف دوستیابی را برای تعیین عادات، رژیم غذایی و محیط میمون جمع‌آوری کردند.
در دندان‌ها، آن‌ها به دنبال داده‌هایی در مورد رژیم غذایی میمون، اندازه‌گیری ایزوتوپ‌های کربن و اکسیژن و همچنین بررسی دندان‌ها برای شواهد کوچکی از ساییدگی و پارگی شدند – که می‌تواند نه تنها رژیم غذایی را آشکار کند، بلکه نشانه‌هایی از رفتارهای مکرر و استرس را نیز به همراه دارد.
این تیم همچنین رسوبات غار حاوی فسیل‌ها، شکار گرده‌های فسیلی و انجام تاریخ‌گذاری لومینسانس بر روی عناصر رادیواکتیو درون رسوبات را تجزیه و تحلیل کرد.
بازسازی این تیم نشان داد که حدود 700،000 تا 600،000 سال پیش، جنوب چین از چشم انداز جنگلی خود به یک محیط فصلی تر تغییر مکان داد.
برخی از میمون ها، از جمله اورانگوتان ها، توانستند خود را با این تغییرات وفق دهند. اما G. blacki نتوانست به اندازه کافی سریع تغییر کند و تعداد آن قبل از انقراض به آرامی کاهش یافت.
هروه بوچرنس، زمین شناس زیستی در دانشگاه توبینگن آلمان، می گوید : شواهد جمع آوری شده داستان قانع کننده ای را نشان می دهد که “مرگ گیگانتوپیتکوس در جنوب چین با کاهش پوشش جنگلی و گسترش محیط های شبه ساوانا مصادف شد.”
با این حال، او می‌گوید، مستندسازی انقراض این گونه از سوابق فسیلی دشوار است – و نمی‌توان این احتمال را رد کرد که جیب‌های G. blacki ممکن است برای مدت طولانی‌تری در غارهای هنوز کشف نشده باقی بمانند.
به گفته محققان، درک سرنوشت این میمون به آشکار شدن این که چگونه فشارهای محیطی مدرن ممکن است اورانگوتان‌ها را که اکنون در آستانه انقراض هستند و زیستگاه‌شان کوچک می‌شود، به لبه سوق دهد.
