آشالازی چیست؟

دسامبر 22, 2023

0 6 خواندن این مطلب 4 دقیقه زمان میبرد

آشالازی چیست؟ بین مری و معده ماهیچه ای به نام اسفنکتر تحتانی مری (LES) قرار دارد.

اسفنکتر مری را احاطه کرده است. مری را بسته نگه می دارد.

این امر از پاشیدن غذا و اسید از معده به مری جلوگیری می کند.

هنگام قورت دادن، این اسفنکتر شل می شود. باز می شود تا غذا وارد معده شود.

در عین حال، اعصاب انقباضات مری را هماهنگ می کنند.

با باز شدن اسفنکتر، غذا به معده منتقل می شود.

در آشالازی، سلول های عصبی در دو سوم تحتانی مری و اسفنکتر غیر طبیعی هستند.

این باعث ایجاد امواج پریستالتیک ناهماهنگ یا ضعیف می شود.

همچنین باعث بسته ماندن اسفنکتر می شود.

علت آشالازی ناشناخته است. در خانواده اجرا نمی شود.

اکثر افراد مبتلا به آشالازی در سنین 25 تا 60 سالگی علائم را نشان می دهند.

علائم آشالازی

علائم آشالازی به تدریج ظاهر می شود. ممکن است سالها طول بکشد تا پیشرفت کنند.

علائم می تواند شامل شود

مشکل در بلع غذای جامد (بلع مایعات در مراحل اولیه تاثیری ندارد)
برگشت یا استفراغ غذای هضم نشده
درد قفسه سینه، ناراحتی، یا پری زیر استخوان سینه، به ویژه بعد از غذا
مشکل آروغ زدن
مشکل در بلع جامدات و مایعات (در اواخر بیماری)
کاهش وزن (در اواخر بیماری).

تشخیص

آزمایشاتی برای تشخیص آشالازی انجام خواهد شد.

این آزمایش‌ها همچنین به دنبال شرایط دیگری هستند که می‌توانند باعث ایجاد علائم شوند.

آزمایشات شامل:

ازوفاگوگرافی (بلع باریم) . شما یک مایع غلیظ (باریم) را می بلعید که در عکسبرداری با اشعه ایکس قابل مشاهده است. این آزمایش می تواند نشان دهد که مری بزرگ شده یا متسع است. همچنین نشان خواهد داد که آیا باریم می تواند به درستی وارد معده شود یا خیر.

مطالعه به طور کلی بدون درد است. برخی از افراد مبتلا به آشالازی احساس ناراحتی می کنند، مشابه آنچه هنگام بلع غذا یا مایعات احساس می کنند.

آندوسکوپی . حتی اگر سابقه پزشکی شما و بلع باریم حاکی از آشالازی باشد، معمولا آندوسکوپی انجام می شود. آندوسکوپی به پزشک اجازه می دهد تا ببیند که آیا مشکل دیگری ممکن است باعث باریک شدن مری شود یا خیر.

آندوسکوپی یک روش سرپایی است. هنگامی که پزشک یک لوله قابل انعطاف را از مری شما عبور می دهد، آرام بخش خواهید بود.

او به پوشش مری و معده نگاه می کند. ممکن است یک قطعه بافت (بیوپسی) برای بررسی زیر میکروسکوپ گرفته شود.

اتساع با بالون، درمانی برای آشالازی، می تواند در طول آندوسکوپی انجام شود.

مانومتری . مانومتری یک آزمایش کلیدی در تشخیص آشالازی است. یک لوله نازک از بینی شما وارد معده شما می شود. فشار در مری و اسفنکتر هنگام نوشیدن جرعه‌های آب ثبت می‌شود. لوله به آرامی خارج می شود. الگوی اندازه گیری فشار می تواند نشان دهد که آیا یک فرد به آشالازی مبتلا است یا خیر.

مدت زمان مورد انتظار

آشالازی به طور کلی بدتر می شود مگر اینکه درمان شود.

حتی پس از درمان موفقیت آمیز، علائم هنوز ممکن است 5 تا 10 سال بعد بازگردد.

ممکن است نیاز به درمان های تکراری داشته باشند.

آشالازی چیست؟

جلوگیری

از آنجایی که علت آشالازی ناشناخته است، هیچ راهی برای پیشگیری از آن وجود ندارد.

رفتار

انتخاب روش درمان بستگی به این دارد

وضعیت عمومی شما
تخصص پزشک شما با تکنیک های مختلف
انتخاب شخصی
درمان های قبلی

گزینه های درمانی عبارتند از:

اتساع پنوماتیک (بالونی) . به طور گسترده تصور می شود که این بهترین درمان غیر جراحی است. در حالی که شما آرام‌بخش هستید، پزشک یک آندوسکوپ را به معده شما می‌فرستد. سپس بالونی را در اسفنکتر مری باد می کند. فیبرهای عضلانی کشیده می شوند. این کار فشاری را که مانع از عبور آسان غذا به معده می شود، کاهش می دهد.

اکثر بیماران پس از اتساع چندین سال از علائم خود تسکین می یابند.

ممکن است این روش باید تکرار شود. درمان های دیگری نیز ممکن است مورد نیاز باشد.

خطر اصلی اتساع بالون پارگی مری است که در تعداد کمی از بیماران رخ می دهد.

این نیاز به جراحی اورژانسی دارد.

جراحی (میوتومی هلر) . اسفنکتر مری را می توان با جراحی باز کرد که میوتومی نامیده می شود. تکنیک های جدیدتر جراحی منجر به بهبود نتایج با اقامت کوتاه تر در بیمارستان و خطرات کمتر شده است.

میوتومی را می توان به روش لاپاراسکوپی انجام داد.

این بدان معنی است که تجهیزات تلسکوپی از طریق برش های کوچک در شکم وارد می شود.

اکثر مردم نتایج خوب تا عالی دارند.

سم بوتولینوم . مقادیر کمی از سم بوتولینوم مستقیماً به اسفنکتر مری تزریق می شود. این باعث فلج شدن و سپس شل شدن اسفنکتر می شود و به غذا اجازه می دهد تا به راحتی وارد معده شود.
سایر داروها . برای کاهش فشار در اسفنکتر مری می توان از داروها استفاده کرد. آنها شامل نیفدیپین (Adalat، Procardia) و نیترات ها (ایزوسوربید یا نیتروگلیسیرین) هستند. بهبود با این داروها کاملاً متغیر است. امروزه به ندرت به عنوان درمان اولیه مورد استفاده قرار می گیرند.