وقتی گریه می کنیم در بدن چه اتفاقی می افتد؟
وقتی گریه می کنیم در بدن چه اتفاقی می افتد؟ گریه هنوز یک فرآیند کاملاً توضیح داده نشده است.
با این حال، شواهد قوی وجود دارد که گریه کردن نوعی ارتباط غیرکلامی است.
وقتی گریه میکنیم، ممکن است پیام‌های زیادی وجود داشته باشد که می‌خواهیم منتقل کنیم.
شاید لازم باشد گریه کنیم تا به اطرافیانمان نشان دهیم که در سطح احساسی هستیم.
به این ترتیب می توانیم به طور غیرمستقیم منعکس کنیم که در وضعیت ناامیدانه ای قرار داریم و درخواست کمک کنیم.
گریه، که فرآیندی است که در آن احساس غم یا شادی ما به شدت ابراز می شود، اساساً روابط اجتماعی ما را تقویت می کند.
پیوندهایی که در حین گریه با افراد دیگر برقرار می کنیم می تواند بسیار قوی تر باشد.
این بعد معنوی و اجتماعی این شغل است، اما آیا تا به حال به این موضوع فکر کرده اید که وقتی گریه میکنیم از نظر فیزیکی در بدن ما چه می گذرد؟
تغییر در بینی
همانطور که بسیاری از ما میدانیم، زمانی که گریه میکنیم، بینی ما شروع به ریزش میکند.
این به این دلیل است که واکنش های احساسی غدد اشکی را فعال می کند.
اشک ها در واقع از طریق مجاری اشکی که به داخل بینی باز می شوند، فیلتر می شوند. از آنجایی که با مخاط این ناحیه مخلوط می شود، ترشحات بینی ایجاد می شود.
وقتی اشک زیاد می شود، کنترل این وضعیت تقریبا غیرممکن می شود.
اشک شروع به خیس شدن گونه های ما می کند.
نفس
از طرفی در هنگام گریه تغییرات جدی در تنفس ما ایجاد می شود.
در طول گریه، نفس شکلی به خود می گیرد که به عنوان استکاتو توصیف می شود.
با سکسکه، تلاش برای تنفس عمیق قطع می شود و نفس ها کوتاه می شوند.
با نفس کشیدن، برخی از عضلات منقبض می شوند و به سمت پایین حرکت می کنند.
این امر به ویژه برای ناحیه دیافراگم صادق است. برای تنفس شکمی ابتدا باید بدن راحت باشد.
در دوره های استرس زا، بدن بیشتر به سمت تنفس قفسه سینه روی می آورد. گریه می تواند ریتم تنفس را مختل کند یا آن را نامنظم کند.
به افرادی که طوری گریه می کنند که انگار در حال غرق شدن هستند، توصیه می شود نفس عمیق بکشند.
اطرافیان افراد گریان باید در این زمینه مراقب و راهنمایی باشند.
در هنگام گریه ضربان قلب و فشار خون را تا حدی کاهش می دهد.
احساس توده در گلو
موقعیت هایی که در آن گریه را سرکوب می کنید، عموماً به عنوان یک توده در گلو شناخته می شوند.
در واقع، این وضعیت اغلب به صورت “من یک توده در گلویم دارم” بیان می شود.
سیستم عصبی سمپاتیک باعث بروز این احساس می شود. از نظر فنی، این احساس به عنوان “احساس گلوبوس” شناخته می شود.
بیایید تأکید کنیم که این وضعیت به طور کلی بی ضرر و موقت است.
این توده در گلوی شما وقتی خیلی ناراحت هستید و گریه می کنید قطعاً به سیستم عصبی ربطی دارد.
جدا از سیستم های عصبی سمپاتیک، سیستم عصبی خود مختار وارد عمل می شود و راه را برای واکنش های مختلف در بدن هموار می کند.
این سیستم واکنش شما را به موقعیتی به نام «پرواز یا مبارزه» می سنجد.
خشم یا ترس به نوعی با افزایش اکسیژن در بدن پاسخ داده می شود.
این روش در بسیاری از حیوانات کار می کند. هنگام گریه گلوی شما بسیار بیشتر از حد معمول باز می شود.
این بدان معنی است که هوای بیشتری در آن گنجانده شده است.
همچنین می توانیم احساس گلوبوس را به صورت احساس یک توده ثابت در حنجره بیان کنیم.
ممکن است فرد احساس کند که یک ماده خارجی در گلویش وجود دارد. با این حال، نباید فراموش کرد که این یک مکانیسم دفاعی متعادل کننده است.
وقتی شروع به آرام شدن کردید، خواهید دید که همه چیز به آرامی شروع به بازگشت به جریان عادی خود می کند.
