یک راننده مسن چه زمانی باید رانندگی را متوقف کند؟
راننده مسن چه زمانی باید رانندگی را متوقف کند؟ -مراقب علائم قرمز باشید که نشان می دهد یکی از اعضای خانواده – یا شما – باید به فکر آویزان کردن سوئیچ خودرو باشد.
به عنوان قسمت اول از یک مجموعه دو قسمتی، هدف این پست این است که به مردم کمک کند هشدار قرمز را که باید تماشا کنند و اینکه چرا توانایی‌های رانندگی با افزایش سن افراد تغییر می‌کند، درک کنند.
همچنین چند راه برای بهبود رانندگی با مشکل، و چالش‌هایی برای پیمایش شرح می‌دهد.
پست دوم به راه‌هایی برای ایجاد تعادلی می‌پردازد که به کرامت – و ایمنی – احترام می‌گذارد و در عین حال برنامه‌های عملی را برای رانندگان مسن‌تر و خانواده‌هایشان ارائه می‌کند.
1. مشاهده علامت قرمز؟
با بالا رفتن سن افراد، مهارت های رانندگی ممکن است به آرامی کاهش یابد که مشخص نمیکند تغییرات نگران کننده ای در حال رخ دادن هستند.
حتی زمانی که حوادث ناگوار جرحی و جانی رخ می دهد، عوامل احتمالی زیادی وجود دارد – به ویژه سایر رانندگان – که ممکن است مشخص نباشد که راننده مسن تر مقصر بوده است.
علائم قرمز که ممکن است به این معنی باشد که یک فرد مسن یک راننده ناامن است شامل:
- نظرات نگران کننده خانواده یا دوستان
- عدم تمایل دیگران به سوار شدن با آنها
- ورودی سایر رانندگان ( چرا همه به من بوق می زنند؟ ) یا مقامات راهنمایی و رانندگی ( چرا دفعات جریمه شدن زیاد شده؟ )
- گم شدن در جاده های آشنا
- رانندگی مداوم خیلی آهسته یا خیلی سریع
- فرورفتگی ها یا خراش های غیر قابل توضیح روی ماشین ظاهر می شود
- تصادفات مکرر یا نزدیک به از دست دادن کنترل خودرو.
2. چرا مهارت های رانندگی با افزایش سن کاهش می یابد؟
در حالی که افراد در سنین بالا می توانند با خیال راحت رانندگی کنند (و بسیاری این کار را می کنند)، مهارت های رانندگی ممکن است به دلیل موارد زیر کاهش یابد:
سلامت بدنی
- شرایط پزشکی ، مانند آرتریت، نوروپاتی، یا زوال عقل
- داروها ، مانند آرام بخش ها یا داروهای ضد افسردگی خاص
- تغییرات مربوط به سن در زمان واکنش
- مشکل بینایی یا شنوایی
- سایر تغییرات فیزیکی مرتبط با افزایش سن، مانند انعطاف پذیری یا قدرت کمتر
- مشکل در پردازش اطلاعات با تغییر سریع برای مثال، یک راننده مسن‌تر ممکن است بیش از یک راننده جوان‌تر به‌طور تصادفی پدال گاز را به‌جای ترمز فشار دهد که نیاز به توقف ناگهانی داشته باشد.
3. چه چیزی را می توان – و نمی توان – برای بهبود رانندگی معکوس کرد؟
برخی از تغییراتی که باعث اختلال در رانندگی می شوند را می توان معکوس کرد یا راه حلی برای آن یافت.
به عنوان مثال، اگر رانندگی به دلیل آب مروارید مختل شود، جراحی آب مروارید می تواند بینایی را بازگرداند و رانندگی را بهبود بخشد.
اگر رانندگی در شب دشوار است، بهتر است فقط در روز رانندگی کنید.
اگر مشکلات حافظه شروع به ایجاد کند ، ممکن است همچنان در شرایط محدودتر رانندگی ایمن امکان پذیر باشد.
مشکلات رانندگی به دلیل زوال عقل پیشرفته یا یک سکته مغزی بزرگ که بر قضاوت و مهارت‌های فیزیکی تأثیر می‌گذارد، احتمال بهبود بسیار کمتری دارد.
4. بپذیرید که صحبت در مورد رانندگی نکردن چالش برانگیز است
اگر راه ساده ای برای معکوس کردن یا کار کردن با کاهش مهارت های رانندگی وجود ندارد، بپذیرید که چالش های زیادی برای پیمایش وجود دارد، چه راننده مسن تر یا یکی از اعضای خانواده باشید.
چالش های پیش روی راننده:
- تصدیق عملکرد رو به زوال آسان نیست. اختلال در رانندگی یک نقطه عطف نگران کننده است، نشانه ای از این که در آینده ممکن است شامل از دست دادن بیشتر توانایی ها باشد.
- ممکن است غیرضروری و غیر منطقی به نظر برسد. بسیاری از افراد مسن‌تری که با تصمیمی در مورد بی خطر بودن ادامه رانندگی روبرو بودند، رانندگان خوبی بودند. آنها ممکن است همچنان خود را به عنوان رانندگانی شایسته ببینند و تلاش برای محدود کردن رانندگی خود را بیش از حد محتاطانه یا تحقیرآمیز بدانند.
- انکار و تدافعی رایج است. حتی زمانی که همه علائم وجود دارد، ممکن است برای یک راننده ضعیف وسوسه انگیز باشد که سرزنش را منحرف کند (مثلاً سرزنش سایر رانندگان).
- رانندگی نکردن از دست دادن استقلال است. مطمئناً، راه‌های دیگری برای دور زدن وجود دارد و بدون راننده مطمئناً می‌توانند مستقل باشند. اما تعداد کمی از گزینه‌های جایگزین با استقلالی که با توانایی رانندگی خودتان همراه است رقابت می‌کنند. و بسته به محل زندگی شما، حمل و نقل عمومی یا سایر گزینه های جایگزین برای رانندگی ممکن است محدود باشد.
چالش های پیش روی خانواده:
- اغلب، راننده مسن‌تر نگرانی‌های خانواده خود را در مورد ایمنی رانندگی به اشتراک نمی‌گذارد. این می تواند به مشاجره، رویارویی و رنجش منجر شود.
- امنیت دیگران در خطر است. راننده مسن‌تر با مهارت‌های رو به زوال ممکن است افراد زیادی را به غیر از خود به خطر بیندازد: سرنشینان خودرو، سایر رانندگان و مسافران آنها، دوچرخه‌سواران و عابران پیاده.
- سخت است بدانیم چه زمانی زمان مناسب است. صحبت کردن زودهنگام ممکن است منجر به محدودیت های غیرضروری در وسایل حمل و نقل مورد علاقه یکی از عزیزان شود، نه اینکه به اختلافات خانوادگی اشاره کنیم. انتظار بیش از حد می تواند منجر به تراژدی قابل اجتناب شود.
یافتن مسیری رو به جلو
پدر بزرگ من یک راننده پر خطر بود.
در مورد پدر بزرگم، هیچ کدام از ما نمی دانستیم چه بگوییم.
آیا باید سعی کنیم او را با اجبار به توقف کامل رانندگی وادار کنیم یا به او اجازه دهیم به مرور زمان و به میل خود انتخاب کند؟
شاید او می تواند رانندگی در شب را متوقف کند یا رانندگی خود را به مسافت های کوتاه محدود کند.
آیا باید آن را به اطلاع پزشک معالجش برسانیم و اجازه دهیم مراحل بعدی را هدایت کند؟
یا باید گامی سخت تر برداریم و او را به پلیس راهنمایی و رانندگی گزارش کنیم؟
اگر سؤالات مشابهی می‌پرسید – یا اگر شروع به تعجب در مورد توانایی‌های رانندگی خود کرده‌اید – ممکن است شدیداً احساس کنید که احترام به ترجیحات، کرامت و استقلال فردی مهم است.
با این حال شما همچنین می خواهید از همه در برابر آسیب محافظت کنید.
بهترین راه برای ایجاد تعادل چیست؟
آیا می‌توانید عملکرد یک راننده مسن‌تر پشت فرمان را آزمایش و بهبود بخشید؟
آیا می توانید هشدارهایی که به او میدهید را به گونه ای هدایت کنید که فضایی برای استقلال و امنیت فراهم کند؟
اینها موضوعاتی هستند که در قسمت 2 باید به آنها پرداخته شود.
یک راننده مسن چه زمانی باید رانندگی را متوقف کند؟
قسمت دوم- کمک به رانندگی افراد مسن
