آیا هوش مصنوعی می تواند جایگزین انسان در جنگ های آینده شود؟

آیا هوش مصنوعی می تواند جایگزین انسان در جنگ های آینده شود؟ باور عمومی بر این است که جهان در آستانه ورود به مرحله جدیدی از ماهیت جنگ است. انتظار می رود هوش مصنوعی مسیر و ماهیت جنگ را تغییر دهد.

باور عمومی بر این است که جهان در آستانه ورود به مرحله جدیدی از ماهیت جنگ است. انتظار می رود هوش مصنوعی مسیر و ماهیت جنگ را تغییر دهد، همانطور که باروت، تانک، هواپیما و بمب اتمی جنگ را در دوره های قبلی تغییر داده است.

 برای مثال، مورخان پایان جنگ جهانی اول را به تانک ها و یانک ها نسبت می دهند و اهمیت تانک ها را در تغییر سرنوشت میدان نبرد برجسته می کنند.

 به همین ترتیب، استفاده از بمب اتمی پایان جنگ جهانی دوم را نشان داد. امروزه، دولت‌ها فعالانه به دنبال استفاده از قدرت هوش مصنوعی و اینترنت اشیا برای مزیت نظامی هستند.

 AIoT یا هوش مصنوعی اشیا، اصطلاحی است که ترکیبی از فناوری هوش مصنوعی (AI) و اینترنت اشیا (IoT) را توصیف می کند.

 AIoT شامل ادغام فناوری‌های هوش مصنوعی مانند یادگیری ماشین، پردازش زبان طبیعی و تجزیه و تحلیل داده‌ها با دستگاه‌ها و شبکه‌های IoT است.

 این همکاری دستگاه‌های اینترنت اشیا را قادر می‌سازد تا به طور مستقل جمع‌آوری، پردازش، تجزیه و تحلیل داده‌ها، تصمیم‌گیری هوشمندانه و ارتباط با سایر دستگاه‌ها و سیستم‌های متمرکز با کمترین مداخله انسانی را انجام دهند.

جنگ می تواند استرس قابل توجهی را بر بدن انسان تحمیل کند و سربازان را خسته کند و توانایی آنها را برای تمرکز و عملکرد مؤثر مختل کند.

 این می تواند منجر به خطای انسانی، به خطر انداختن موفقیت ماموریت و در نتیجه صدمات قابل توجه یا حتی شکست شود.

 با این حال، با هوش مصنوعی، سربازان می توانند از زمان و انرژی خود بهتر استفاده کنند.

 به عنوان مثال، به جای رانندگی با وسایل نقلیه جنگی یا خلبانی هواپیما، هوش مصنوعی می‌تواند کنترل کامل را در اختیار بگیرد و به سربازان اجازه می‌دهد تلاش‌های خود را در جای دیگری متمرکز کنند، مانند تجزیه و تحلیل داده‌ها و آماده شدن برای نبرد.

 این می تواند به طور قابل توجهی خطر مرگ و میر را کاهش دهد و شانس موفقیت در ماموریت را افزایش دهد.

فرانک سائر از موسسه آلمانی متیس برای استراتژی و آینده نگری در مونیخ، جنگ روسیه و اوکراین را نوع متفاوتی از درگیری توصیف می کند که در آن فناوری پیشرفته نقش اصلی را ایفا می کند.

 اینکه اوکراین پس از شکست های زودهنگام توانسته است در برابر حمله روسیه مقاومت کند، نه تنها به دلیل روحیه رزمی و تامین مداوم تسلیحات متعارف بلکه به دلیل استفاده از فناوری مدرن در میدان نبرد است.

 AIoT آنقدر مهم شده است که چین اعلام کرده است که قصد دارد تا سال 2030 به رهبر جهانی هوش مصنوعی تبدیل شود.

به طور مشابه، ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه اعلام کرد: “هرکسی که در این حوزه رهبر شود، حاکم جهان خواهد شد.”

 بنابراین، AIoT یک فناوری جدید است که ماهیت جنگ را برای سال‌های آینده تغییر خواهد داد. طبق آمار statista ، ایالات متحده در سال 2023 در میان 20 کشور پیشرو هوش مصنوعی در سراسر جهان، قوی ترین ظرفیت برای تحقیق را داشت.

این کشور دارای رتبه 100 است، در مقایسه با نزدیکترین رقیب خود، چین که تنها حدود 54 است. پس از آنها، سنگاپور، سوئیس، بریتانیا، استرالیا، کانادا، آلمان، فنلاند، هلند، اسرائیل و کره جنوبی.

این مقاله تاثیر AIoT بر جنگ را در چهار دسته مفهوم‌سازی می‌کند: اطلاعات و ارتباطات، سیستم‌های کنترل آتش، حملات سایبری و روبات‌های قاتل خودگردان.

 البته هوش مصنوعی و اینترنت اشیا در سایر زمینه های نظامی مانند لجستیک، آموزش، شبیه سازی، دیده بانی، جاسوسی و … نیز استفاده می شود که این مقاله به آن ها نمی پردازد.

 با این حال، محتوای مقاله فعلی تا حدی با C4ISR که مخفف Command, Control, Communications, C4, Computer, Intelligence, Surveillance and Reconnaissance (ISR) در اصطلاح نظامی است مطابقت دارد.

 در نهایت، این مقاله به بررسی محدودیت های هوش مصنوعی و اینکه آیا می تواند جایگزین انسان شود یا خیر، می پردازد.

آیا هوش مصنوعی می تواند جایگزین انسان در جنگ های آینده شود؟

ارتباطات و اطلاعات

همانطور که استراتژیست ها معتقدند اطلاعات به عنوان داور موفقیت و شکست در جنگ تلقی می شود. کلاوزویتس گفت که آگاهی ناقص از وضعیت، از جمله، می تواند اقدام نظامی را به بن بست برساند. سون تزو اشاره کرد که اطلاعات ذاتی در جنگ است.

 از آغاز جنگ روسیه و اوکراین در فوریه 2022، شرکت های فناوری پیشرفته مانند Starlink، Palantir و Maxar با ارائه امکاناتی مانند موبایل ماهواره ای، اینترنت ماهواره ای و تجزیه و تحلیل داده ها با کمک هوش مصنوعی، نقش مهمی در درگیری ایفا کرده اند.

   Clearview AI خدمات تشخیص چهره خود را به اوکراین ارائه کرده است و نیروهای مسلح اوکراین اکنون از این فناوری برای شناسایی جنگنده های سرنگون شده و سربازان اسیر روسی استفاده می کنند.

 علاوه بر این، اوکراینی ها با استفاده از نرم افزار Primer AI توانسته اند تماس های تلفنی رمزگذاری نشده جنگنده های روسی را رهگیری و تجزیه و تحلیل کنند.

میدان‌های جنگ محیط‌های بسیار خطرناکی هستند که هوش مصنوعی می‌تواند به کاهش برخی تهدیدات کمک کند.

 سیستم نظامی ایالات متحده از تشخیص تهدید با کمک تشخیص تهدید کمک شده از تعاونی موبایل و سنسورهای خودمختار ( ATR-MCAS ) استفاده می کند.

 این فناوری به سربازان این امکان را می‌دهد تا تهدیدات را سریع‌تر شناسایی کرده و راهنمایی‌هایی در مورد نحوه رسیدگی به آنها دریافت کنند.

 تجزیه و تحلیل دقیق داده ها همچنین می تواند به هدف قرار دادن مخالفان به طور مؤثرتر کمک کند. با استفاده از فناوری خودکار، می توان تصمیمات هوشمندانه و ایمن تری در جنگ اتخاذ کرد و خطاها را به حداقل رساند.

 پهپادها و هوش مصنوعی برای شناسایی دقیق و برقراری ارتباط با خطرات یا تهدیدات بالقوه استفاده می‌شوند و مزیتی را برای آمادگی برای حملات فراهم می‌کنند.

برای جمع‌آوری داده‌های نظامی مؤثر، هزاران و حتی میلیون‌ها حسگر نیاز به پیاده‌سازی و توسعه در طیف وسیعی از پلتفرم‌ها دارند.

 رادار، سونار ویدیویی، فناوری مادون قرمز و تشخیص داده‌های RF توسط سکوهای سنجش هوابرد، ماهواره‌های جاسوسی، وسایل نقلیه هوایی بدون سرنشین (پهپاد)، ایستگاه‌های زمینی و دریایی، سربازان در میدان نبرد و سیستم‌های زمینی معمولی توزیع شده (DCGS) جمع‌آوری می‌شوند.

 DCGS داده های مربوط به اطلاعات بالا و پایین زنجیره فرمان را بررسی و تجزیه و تحلیل می کند . این سامانه تصویری جامع از موقعیت و وضعیت نیروهای دوست و دشمن ارائه می دهد و روند شناسایی مواضع و کنترل فضای نبرد را تسهیل می کند.

وزارت دفاع ایالات متحده قصد دارد ابتکار فرماندهی و کنترل همه دامنه مشترک (JADC2) را طراحی کند که هدف آن اتصال همه نیروهای مسلح به یک شبکه ابرمانند واحد است تا تیم ها بتوانند به سرعت و به طور یکپارچه داده های حیاتی را به اشتراک بگذارند و به آنها اجازه می دهد تا تمام اطلاعات را مستقر کنند.

نیروی توانمندی های نظامی در جریان درگیری فعلی و آتی. برای انجام کارآمد، به تصمیمات حیاتی، تجزیه و تحلیل داده های محیط عملیاتی و صدور سریع دستورات در درگیری های آینده نیاز دارد.

 این سیستم داده‌های هزاران دستگاه در میدان جنگ را از طریق دستگاه‌های هوشمند جمع‌آوری می‌کند و سپس با استفاده از هوش مصنوعی و یادگیری ماشینی آن‌ها را تجزیه و تحلیل می‌کند تا مشخصات دشمن را مشخص کند و پاسخ‌های مناسب را مشخص کند.

 فرماندهان ارشد می توانند از طریق مراکز عملیات مرکزی که داده ها را از پلتفرم های مختلف جمع آوری می کنند، آگاهی موقعیتی جامعی از میدان نبرد داشته باشند.

آیا هوش مصنوعی می تواند جایگزین انسان در جنگ های آینده شود؟

سیستم کنترل حریق

در گذشته بسیاری از سلاح های گرم مانند توپ، توپ، خمپاره و حتی موشک دقت لازم را در هدف گیری نداشتند.

 اما در جنگ اوکراین، طرفین درگیری با استفاده از داده‌های به دست آمده از هوش مصنوعی و اینترنت اشیا، دقت هدف‌گیری بمب‌های آتش‌زا را افزایش دادند.

 بنابراین یکی از عملکردهای شگفت‌انگیز AIoT، بهبود دقت هدف‌گیری سلاح‌های گرم و در نتیجه کاهش اتلاف منابع است.

 تفنگ های هوشمند از داده های حسگرهای مختلف برای واکنش سریع و دستیابی به هدف گیری دقیق استفاده می کنند.

 به عنوان مثال، AN/SPY-1 ، سیستم رادار سه بعدی نیروی دریایی ایالات متحده، می تواند به طور خودکار چندین هدف را به طور همزمان ردیابی و رهگیری کند.

 ارتش های مدرن در سرتاسر جهان سرمایه گذاری های قابل توجهی بر روی وسایل نقلیه هوایی بدون سرنشین (پهپادها) برای درگیری با اهداف با ارزش دشمن انجام داده اند.

 این سلاح ها بارها در درگیری هایی مانند جنگ روسیه و اوکراین و حوثی ها و عربستان سعودی استفاده شده است.

 خلبانان ایستگاه زمینی ایالات متحده، پهپادهای Predator را با استفاده از دوربین ها و حسگرهای موجود در هواپیما هدایت می کنند و تجربه ای مجازی در کابین خلبان برای آنها فراهم می کنند.

 با ترکیب حسگرهای روی هواپیما و اطلاعات به دست آمده از DCGS (سیستم مشترک زمینی توزیع شده)، Predator اهداف خود را شناسایی کرده و با استفاده از موشک های هلفایر و هدایت لیزری با آنها درگیر می شود.

 علاوه بر این، موشک حمله زمینی تاماهاوک (TLAM) دارای ارتباطات ماهواره‌ای دو طرفه است که موشک را قادر می‌سازد به سمت یک هدف جدید هدایت شود.

 همانطور که موشک به سمت هدف خود پیش می رود، دوربین نصب شده روی آن فیلم های مربوط به صحنه نبرد را به کماندوهایی که می توانند اهداف جدیدی را تعیین کنند، مخابره می کند. TLAM همچنین می تواند برای حمله به اهداف از پیش تعیین شده یا استفاده از مختصات GPS به روز شده برای حمله خود مستقر شود.

حمله سایبری

در سال 2010، سانتریفیوژهای تاسیسات هسته ای ایران در نطنز توسط یک سلاح سایبری که توسط ایالات متحده و اسرائیل ساخته و استفاده می شود ربوده شد.

 در طول یک سال، از سلاح سایبری به نام استاکس‌نت برای دستکاری تجهیزات هسته‌ای ایران و بعداً برای تخریب بخشی از تأسیسات استفاده شد.

 فقط تصور کنید این نوع حملات اغلب توسط هوش مصنوعی انجام می شود. استفاده از هوش مصنوعی برای انجام حملات سایبری پیچیده دورنمای دلهره‌آوری است، زیرا هنوز نمی‌دانیم چنین حملاتی چه قابلیت‌هایی خواهند داشت.

 مهم‌ترین حمله مبتنی بر هوش مصنوعی که تا به امروز دیده‌ایم، استفاده از بات‌نت عظیم DDoS مبتنی بر هوش مصنوعی است که از شبکه‌ای از روترهای ربوده شده خانگی و اداری تشکیل شده است .

 با این حال، احتمالاً در آینده شاهد حملات بسیار پیچیده تری خواهیم بود. نرم‌افزار مجهز به هوش مصنوعی می‌تواند بیاموزد که چه نوع رویکردهایی بهتر عمل می‌کنند و روش‌های حمله خود را بر این اساس تطبیق دهند.

 آنها می توانند از فیدهای اطلاعاتی و همچنین اسکن سیستم برای شناسایی سریع آسیب پذیری های نرم افزار استفاده کنند.

 حملات مبتنی بر هوش مصنوعی برخلاف انسان ها می توانند شبانه روزی کار کنند. آنها همچنین سریع، کارآمد، مقرون به صرفه و سازگار هستند.

 هوش مصنوعی همچنین می تواند به دفاع سایبری کمک کند. با توجه به قابلیت های بالای هوش مصنوعی در تجزیه و تحلیل داده ها و شناسایی الگوها، این فناوری به نیروهای نظامی کمک می کند تا حملات سایبری را سریع و دقیق شناسایی کرده و با آنها مقابله کنند.

 همچنین، هوش مصنوعی به ارتش کمک می کند تا سیستم های امنیتی خود را به طور خودکار به روز کند و در برابر حملات سایبری مقاومت کند.

 به این ترتیب نیروهای نظامی می توانند از اطلاعات خود در برابر حملات سایبری محافظت کنند و با استفاده از هوش مصنوعی در برابر دشمنان خود پایدار باشند.

ربات های قاتل

روبات‌های قاتل سیستم‌های رباتیک مستقلی هستند که قادر به انتخاب و حمله به اهداف بدون دخالت اپراتور انسانی هستند.

 در حالی که در برخی از این سیستم ها فرمان اولیه حمله توسط انسان داده می شود و سپس ربات دارای درجه ای از “انتخاب” مستقل برای عمل است، برخی از کشورها دستیابی به فناوری ربات قاتل را بدون دخالت انسان تجربه می کنند.

 در این فناوری، تصمیم گیری برای استقرار نیروی کشنده به هوش مصنوعی سپرده می شود. چنین پیشرفت عظیمی اساساً جنگ آینده را تغییر خواهد داد.

 عملکرد خودکار انتخاب هدف و حمله را می توان برای پلتفرم های مختلف مانند تانک های جنگی، جت های جنگنده یا کشتی ها اعمال کرد.

 اصطلاح دیگری که برای توصیف این سلاح ها استفاده می شود، سیستم های سلاح های خودکار مرگبار (LAWS) است.

 ژنرال رابرت کون پیش بینی کرده است که یک چهارم ارتش ایالات متحده تا سال 2030 روباتیک خواهد شد و ارتش را کوچکتر، مرگبارتر و چابک تر خواهد کرد.

 استفاده از ربات‌ها و سیستم‌های خودکار برای وسایل نقلیه زمینی بدون سرنشین، اسکلت‌های بیرونی روباتیک و حتی سیستم‌های رزمی خودمختار در جنگ می‌تواند خطرات را برای سربازان انسانی کاهش دهد و قابلیت‌های میدان نبرد را افزایش دهد.

 شما می توانید یک پهپاد را با یک حسگر مادون قرمز بر روی یک میدان مین به پرواز درآورید – این کار را در عصر انجام دهید، زمانی که خورشید در تمام طول روز می تابد و مین ها گرمتر از خاک اطراف خود هستند.

 سپس می توانید مین های فردی را در این مکان شناسایی کنید. تصویر مادون قرمز مین ها را شناسایی و نقشه برداری می کند .

پهپاد می تواند جنگ بین آذربایجان و ارمنستان را در اواخر سال 2020 به نفع باکو تغییر دهد. هواپیماهای بدون سرنشین بدون نیاز به تعداد زیادی پیاده نظام، تانک یا هیچ حضور زمینی قابل توجهی، آسمان را پر کردند و قلمرو دشمن را ویران کردند.

 پهپادها بمب ها و موشک ها را حمل می کنند و کنترل یا برنامه ریزی شده اند تا مهمات را برای حمله مورد نظر در یک منطقه خاص تحویل دهند.

 سرویس امنیت اوکراین (SBU) از هواپیمای بدون سرنشین SeaBaby با صدها کیلوگرم مواد منفجره که گفته می شود در حملات به پل کریمه و یک کشتی جنگی روسی استفاده شده است، رونمایی کرد.

 ربات محافظ یک وسیله نقلیه بدون سرنشین است که توسط اسرائیل طراحی و ساخته شده است که در حال حاضر در دریای مدیترانه و اطراف نوار غزه و لبنان در حال گشت زنی است و از یک ایستگاه زمینی راه دور کنترل می شود.

 از مزایای آن می توان به قدرت مانور بالا بدون خدمه، انجام طیف وسیعی از ماموریت ها مانند گشت زنی ساحلی و نفوذ با حداقل دید اشاره کرد.

 این قایق های بدون سرنشین همچنین می توانند محموله، دوربین، سنسور و سلاح حمل کنند. برد کنترل از راه دور این قایق تا 10 مایل است.

علاوه بر این، کره جنوبی با استفاده از مدل SGR-1 سامسونگ ، ربات‌های رزمی مستقلی ساخته است که می‌توانند اهداف را تا فاصله چهار کیلومتر در روز و دو کیلومتر در شب شناسایی کنند.

 این روبات ها جایگزین سربازان انسان در امتداد مرز 250 کیلومتری با کره شمالی، یکی از آشفته ترین مناطق مرزی در جهان خواهند شد.

 آنها می توانند به طور مداوم از پایگاه های نظامی اصلی در شرایط نامناسب جغرافیایی محافظت کنند.

ربات Guardium یک وسیله نقلیه زمینی بدون سرنشین است که توسط ارتش اسرائیل طراحی و ساخته شده است. این ربات قادر است سربازان را در موقعیت های خطرناک جابجا کند و میزان تلفات را کاهش دهد.

 دارای قابلیت دید در شب است و می تواند تا 660 پوند وزن را حمل کند. Guardium می تواند به دوربین ها، تجهیزات دید در شب و تجهیزات جنگی مانند مسلسل و سنسور مجهز شود.

 دوربین های این ربات همیشه 360 درجه می چرخند و وقتی چیزی مشکوک را تشخیص دادند، به اپراتور در اتاق کنترل هشدار می دهند.

 این ربات طوری برنامه ریزی شده است که بین شهرها بدون توجه به علائم جاده ای، ترافیک و تقاطع ها حرکت کند.

جالب تر و همچنین خطرناک تر، پرتاب 103 Perdix یا پهپادهای ازدحامی توسط دفتر قابلیت های استراتژیک ایالات متحده در اکتبر 2013 است که می تواند در یک میدان جنگ بدون دخالت انسان حرکت کند.

 این فناوری نگرانی‌هایی را در مورد پتانسیل انبوه سلاح‌های خودمختار برای تبدیل شدن به سلاح‌های کشتار جمعی بدون کنترل انسان ایجاد کرده است.

آیا هوش مصنوعی می تواند جایگزین انسان در جنگ های آینده شود؟

محدودیت های هوش مصنوعی

البته AIoT معایبی هم دارد. با AIoT، ایجاد تصاویر و ویدیوهای جعلی، انتشار اطلاعات نادرست در مورد مقامات و ایمنی شهرها و ایجاد اختلال در امنیت اجتماعی و درک عمومی آسان است.

 این اطلاعات نادرست و شایعات می تواند تأثیر مخربی به خصوص بر روی سربازان داشته باشد. استفاده از AIoT در جنگ شامل ارسال و دریافت داده های حساس است که در صورت نفوذ دشمن به شبکه، امنیت سیستم را به خطر می اندازد.

 علاوه بر این، هوش مصنوعی تنها می‌تواند داده‌هایی را که در حافظه آن است، تجزیه و تحلیل کند و در موقعیت‌های غیرمنتظره، ممکن است برای واکنش دقیق و سریع دچار مشکل شود.

 کاربران همچنین ممکن است در ورود داده ها اشتباه کنند و سیستم را بر اساس اطلاعات نادرست عمل کند.

ساخت و نگهداری سیستم های هوش مصنوعی شامل فرآیندهای مهندسی پیچیده است که منجر به هزینه های قابل توجهی می شود.

 برنامه های نرم افزاری مبتنی بر هوش مصنوعی برای انطباق با محیط در حال تغییر و هوشمندتر شدن در طول زمان نیاز به ارتقاء مکرر دارند.

 در حالی که ماشین‌ها ممکن است در کارهای خاصی از انسان کارآمدتر باشند، اما نمی‌توانند به طور کامل جایگزین انسان شوند.

 ماشین‌ها فاقد توانایی اصلاح پاسخ‌های خود در پاسخ به محیط‌های در حال تغییر هستند.

 هر زمان که تغییری در ورودی ایجاد شود، سیستم‌های هوش مصنوعی باید دوباره ارزیابی شوند، دوباره آموزش داده شوند و دوباره مهندسی شوند.

علاوه بر این، ماشین‌های مبتنی بر هوش مصنوعی قادر به تصمیم‌گیری یا تشخیص درست و غلط اخلاقی نیستند، زیرا درک درستی از مفهوم اخلاق ندارند.

 هوش مصنوعی برای کارهای خلاقانه طراحی نشده است، و نشان می دهد که تخیل و خلاقیت در قلمرو قابلیت های هوش مصنوعی نیست زیرا آنها ماشین هستند.

 همانطور که می توانید کلمات و جملات بی نهایت را با ترکیب حروف الفبا ایجاد کنید، انسان ها نیز می توانند از تاکتیک های جدید بی شماری در میدان جنگ استفاده کنند که با داده های شناخته شده هوش مصنوعی فاصله زیادی دارد.

 بنابراین ابزارهای مرتبط با هوش مصنوعی و اینترنت اشیا نمی توانند به طور کامل جایگزین انسان در درگیری های نظامی آینده شوند.

 بلکه به عنوان ابزارهای مفید و موثر در ارتباط با مشارکت انسان عمل می کنند و با گذشت زمان خود را به روز می کنند.

این مقاله با مشورت استاد علی امیدی، دانشگاه اصفهان – ایران نوشته شده است.

آیا هوش مصنوعی می تواند جایگزین انسان در جنگ های آینده شود؟

مهندس حمید تدینی: نویسنده و وبلاگ نویس مشهور، متخصص در زبان برنامه نویسی و هوش مصنوعی و ساکن آلمان است. مقالات روشنگر او به پیچیدگی های این زمینه ها می پردازد و به خوانندگان درک عمیقی از مفاهیم پیچیده فناوری ارائه می دهد. کار او به دلیل وضوح و دقت مشهور است.